bir gece şehrinden usulca akıyorum

ceplerimde ay kanıyor

giderken sen gibi; gelirken herkes

sana mektuplar gönderiyorum

çok sonra düşecek semadan yokluğa

bu gece şehrinde kenar mahalleler vuruldu

sana umutlarımı besteliyorum

vurulmadan gelmesi dileği ile…



şehrinde gece

hayalin henüz düşmemiş yere

hayalin dilimden dilime…



göz kapaklarımda rengi solan gecenin

her harfine vuruldu bitti benim sokağım…

avcıların av dönüşü ukala tavırları var şimdi gecenin

sarıp sarmalar yokluğu; sarmalanmış hayatlar silsilesi

uzun ve engelli koşarlar ya hani

meşakkatli bir yolun hızlı ve dikkatli yazılması

ayaklar dayanır belki bu yolda

ya yüreklerin meşki, katlanabilir mi

büklüm büklüm serilir mi sokaklarım sokaklar içinde



benim sakağım acının Oscarlarını alan film

uzun metrajlı bir film bu sokak; bütün dillerden geçmiştir

gözlerin altında yuvarlak yuvalar en çok burada var

geceler en çok burada (u)yutulur

demek ki; en güzel ninniler burada söylenir

söyleyen sokaklarım söyleyen diller



ağır bir dilin sokağındayım

herkesler; herkesler içinde herkese uzak…



bu sokak modernizeme uğramış besbelli

sabahları korna sesleriyle irkiliyorum artık

simitçilerimde koyarsa dillerini sepete…

başımız dik olur!! Değil mi dillerin içinde

tarihin bütün tozlu sayfalarında

başımız dik olacak değil mi?

Modern bir çığlık sarmış sütçüden simitçiye

Ali'nin bakır rengi kalemi

Altın harfler yazamayacak, asla, kime ne!!?



Ağır bir acının sokağındayım

Dilim yere düşmüş; doğduğum anlardayım…



Şarkılar notalardan ibaret artık

Güneş ısıtmayacağı bir günde doğuyor

Yağmurlar artık ıslatmayacak toprağı

Ruhlarımız orada da kaskatı duracak!!

Herkes karanlığı sevecek biraz daha

Saatler uzağa…

Çocukların hepsi birden büyüdü

Çocuklar hep birden uyuyor

Dünya büyük bir hızla durmaya hazırlanıyor





Sokağımdan aynalar geçiyor

İnsan oğlu dalıp dalıp gidiyor

İnsan en çok da bakarken vuruluyor…



Birbirini kestiğinde kanamayan sokaklardayım

Görüyorsun ki insanlardan çok farklı benim sokağım

Sabah gölgeler terk-i vatan halinde

Acır sokaklar, acır ölüm, acır yaşamak bile…

Uçtuğunu sanan gölgeler

Sokağımda güneşim ile eziyette…



ağır bir gölge çökerken umutlarım üstüne

sokaklar düşer aklıma; sarmalar beni…



…

bir sabah dünyama uyanıyorum

şehrimde rüzgarlar

yokluğunu yağmalar

dizgin tutmaz yağmurlar

hasretimi derin kuyularda sular…

bir sabah dünyama uyanıyorum

sokağımda sükunet

bu sabah sokağıma giriyorum

alem-i cihan uykuda yada uyukluyor

gökten ay yürekten aşk geçiyor

gözümde uzak bir hayal

hicranları dindiriyor

şehrimde rüzgar sokağıma dokunmuyor

…

bu sabah sokağıma mektuplar düşüyor

yokluk(un) kadar muttasıl

ceplerimde güneşler yanıyor

ay sokağımı terk etme yolunda giderken sen gibi

gelirken herkes

mektuplar düşüyor aşk kadar elzem

ben ruhunda eriyip bitsem

yokluğunu alsam yokuma gider olsam

…

gidiyorum!!

…

şehrimde sükut

sokaklarım dillenmiş





'Yok olana'

Eren Eymen

...