Bir nisan sabahı ;
Yağıyor yağmurlar .
Sessiz tren garları ,
Türküleşirken saçaklarda damlalar ...

Çökmüş ebr-i nisan ;
Dünya karanlık,Dünya zindan .
Güneş yok , sen yoksun ,
Hayallerin var suskun .

Üşüyorum , esendir rüzgar ,
Yorgunum , senlidir bitmeyen savaşlar ,
Unuttun , burada bir yürek kanar ,
Her gün ve her umut Göztepe’de batar ...

Ankara garında bir gece ;
Trenler geçiyor sessizce ,
Sen geçiyorsun yüreğimden öylece
Bin süvarinin işgalinde .

Tarumar oluyorum ,
Hayallerinin kuşatmasında .
Yenik düşüyorum ,
Yokluğun içime saplanınca ...

Göztepe’nin karanlık sokaklarındayım ,
Yürüyorum ve seni aramaktayım .
Buldum ! Ellerin dokunuyorken ellerime ,
Dünyayı durduruyorum gözlerinde ...
Oysa ki sen gelmemiştin , İnci çiçeğim yok ellerimde,
Sen , yoksun küçüğüm ...

İbrahim Nazım ÜLKER