Sen daha bilmiyorsun her gün seni izleyen iki göz olduğunu ,
Sen daha bilmiyorsun senle yatıp senle kalkan , kahvaltısını bile senle yapan , bütün dertlerini senle paylaşan , senle gülüp senle ağlayan birini , dedim ya bilmiyorsun.
Oysa ben senle açtım gözümü, elime bir fotoğrafın geçmişti günün birinde , o günden beri en iyi arkadaşım olmuştun nerdeyse. Oysa sadece bir resimdin ama o kadar sıcak bakıyordun ki , sanki yanımdasın ve gözlerimin içine bakıyormuşsun gibi hissettiriyordun bana.
Ve bir gün seni gördüm bir restorantta ,önce çok şaşırdım , sonra yanımdan hiç ayırmadığım resmine baktım , hiç değişmemiştin evet , evet o sensin dedim kendi kendime , masalarımız birbirine çok yakındı , seni izlemeye başladım , yanında iki kişi vardı , yanındakilere karşı o kadar küstahtın ki, olmadık hakaretler ediyordun, garsonu azarlayışını hele hiç unutamam. Sanki her şeyin kendi etrafında döndüğünü düşünüyordun o kadar çok güveniyordun ki kendine ve bu güven sana olmadık şeyler yaptırıyordu … düşündüm sonra bu kadar güzel biri, gülücükler dağıtan, senelerdir bir resmiyle hayatımda çok önemli olan biri karşımda oysa benim için hiçbir şey ifade etmiyordu artık. yemeğimi bitirdim ve yanına yaklaştım merhaba dedim , sen de merhaba dedin gülümseyerek. Bende size ait bir şey var ve artık bende durmasının bir anlamı yok deyip çıkardım fotoğrafını , çok şaşırdın , o kadar şaşkındın ki tek kelime bile edemedin, fotoğrafı masaya koyup uzaklaştım… bir daha anladım ki , tek başına güzelliğin hiçbir şey ifade etmediğini ve bir daha anladım tanımadığın birine karşı duyulan sevginin gerçek bir sevgi olmadığını !!!