İNANMALISIN
Soğuk bir rüzgar esiyordu,
Dallar kendilerince hu çekiyorlar mevla’ya
Dalgalar sahil boylarını öpüyordu,
Bense yalnızlığımı...
Yalan mı? Bu gece de sen yoksun ya...
Gidişinin üstünden kaç asır geçti değil mi?
Mevsimler salya sümük ağlayıp duruyorlar
Yazık bana ve sana ve bize öyle mi?
Giderken aklın nerdeydi?
Dönüşler çok soruyorlar…
Bunamaya mı başladım nedir?
Sen hiç gelmedin ki zaten
Ne zaman geleceğim desen
Gelmeyişine takılıyordu varlığın
Hainlikte zaten-sence- böyle bir şey değil midir?
Sen aslında yanlış yaptın
Gelişinin tadını hiç tattırmadın bana
Ve kendine dönüşün lezzetini
Çok ağlattın yeter
Yüreğime, kaderime hep yokluğunu kattın
Dönmelisin;
Gitmekten güzeldir dönmek
İnsan sevgisinin farkına varıyor.
Ve gel,
Ve sevinsin,
Ve gülsün,
Ve çıldırsın kainat…
Gelmeyişin yokluğuna yarıyor.
Ve emin ol
Bu koca adam hala
Seni çok seviyor...
                    17.03.2004
                    ERDEMLİ