Vakit geçkalmış ya pişmanlarda !
Bu gitmeler tüketir,
nefesimi.
Kırağı yemiş,
zerdali çiçekleri gibi,
donuk !
nefessiz.

Kaybolmaya yüz tutmuşum.

Kaldırımda topuk sesleri,
küfür olup;
nara atar arkamdan.

Korkarım ya !

Ellerim, uzanır gecenin karasına.
Daracık yollar,
ilmik ilmik dolanır boynuma.

Bütün bu ışıklar,
bu koca şehrin ışıkları sönüverir.

Korkarım ya !

Üstüme gelir binalar.
Çatılar ayrılmak ister,
bedeninden.
Yorgun !
yaralı yüzlü binalardan,
akmaz kanlar.

Kaybolmak ?

Hayat kavgasında,
amaçsız ve sensiz.

Korkarım ya !

Sen bırakıp giderken beni.