Sen olmasaydın
Gökyüzü masmavi olmazdı bu kadar.
Kelebekler kanat açmaz,
Bin bir renkli kuşlar uçmazdı;
Alçak yüksek mor dağların ötesine kadar…

Ruhum apaydınlık,
Gönlüm sımsıcak şimdi…
Gözlerim gülüyor,
Kırlangıç kanatlarına takılı özlemlerim;
Teker teker çözülüyor!

Sen olmasaydın
Sevda denilen iksiri bilmezdim.
İkindi zamanı birdenbire uzayıp geçen,
Kısa ömürlü gölgeler gibi
Yaşar giderdim…
“Şair” olmak ne kelime,
“Şiir” nedir bilmezdim?

Gönlümün tam ortasında
Sıra sıra huzur kazanları kaynıyor.
Kurulmuş yağma sofraları,
Beriki gidiyor, öteki geliyor…
Dudağımda mutluluk türküleri yükseliyor

Sen olmasaydın inan,
Ellerim buz keserdi.
Yaz aylarında bile
Korkunç fırtınalar eserdi.

Duyuyor musun papatya şarkıları yeniden söyleniyor?
Delişmen gönlümüzde sevdamız demleniyor.
Şimdi senin de dudaklarında aynı şarkılar var;
Senin de gözlerin ışıl ışıl parlıyor!

Sen olmasaydın
Mevsimler dönse ne yazardı?
Dalında süzülen onca çiçekten tekini
Kim kokardı?

Sen olmasaydın,
Sen olmasaydın canım…
Gönlüm için için ağlar,
Ağlardı.