çocuklar gülümser merhabalara

yüreğimde yağmur yemiş kar havası
kuşlar da neden böyle uzun uzun ötüyor
kılıçlarla oynuyorsun ağlıyor çocukluğun
oysa ne yiğit bir hırsızdın ateşi çalarken


yosunlar uzun bir vadiden selamdır
yeşile bularlar son umudunda dünyayı
ateşi küle verebilirsin kırmızıdan küsüz artık
alazla gülüşlerini koynundan uçsun mavi
emanettir yorgunluklar bir ceylanın sekişine
vurulmuş güvercinler dudağında sevgilinin mektup ölüleri


artık köprüleri saçlarınla bağlıyorum
gözlerine yürüyor savaş çığırtkanları
senin bir yerinde gizli duruyor ya
denizlerin yüz akı coşku köpüklerin
sürsün sevincini rüzgarlara
ve çocuklar ki hala gülümser merhabalara


vahdettin yılmaz