kıştan kalma bir buğu camımda
kaç güneşi oldu sabahın
daha kaç güneş doğmalı
ruhum sesinle dolmuşken
parmaklarıma akan isminin camda bıraktığı izi
silebilmesi için

yorulmadın mı
sabahların çaresiz uyanışlarından
kaybedilmiş savaşın enkaz kalıntısı
daha kaç zafere gidilmeli
hayallerinin üzerinden

tutamadın çok sevmekle
karanlığı delen sesin düşüşü gecenin boşluğunda
ve artık çok uzaklarda
tutunamayan sevgili

umudu dipsiz kuyulara salanadır
haykırışların
"hayallerin burada, bende
hep yetim kalacak hiç doğmayacak çocuklarımız
bizim gibi..."

................haziran2006