RAKI PEYNİR İSTANBUL

Her akşam motorla Beşiktaş’tan Üsküdar’a geçerken
Son kırıntılarını saçar güneş, denize.
O meşum siluette ciğersizdir tüm canlılar:
Balıklar, yolcular, rakı.
Aklıma gece mesaim yanaşıverir, tekneler dolusu…
İnce bir bardak, biraz buz
ve hayali bir kız kurusu.
Nihayet yol biter,
Bacaklarımın ağrısı sırtımda varırım bizim bakkala.
Şeytan gıdıklayıverir içimi,
Puşt, tam mesleğinin erbabı:“Rakı al” der, “Rakı!”
“Deminden beri aklındaydı sakin kaçırma!”
Beyaz peynir ve zeytin senin gibi değil, utanmadan
Giriverirler torbama.
Tam eve girecekken gelir aklıma hep.
Dönerim gerisin geriye, ezberden sayarım adımları.
Biraz da İstanbul alırım,
Hani rakıyla iyi gider yaz akşamları