Bu sabah elimde kahvem, mutfak balkonumdan menekþelerimle beraber seyrederken tüm dünyayý düþündümde ; ordan oraya koþuþturan telaþ içinde ki bu insanlar aslýnda ne kadar da yapayalnýz.Her biri ayný kapýya çýkan, ayrý ayrý yalnýzlýklarýn kurbaný.Umarsýzca dalýyorlar en büyük karmaþalarýn içine ve sýyrýveriyor kendi yaþamýnýn gerçekliliðinden.

Özlemlerini yok etmiþ yürekler sahte gülücükler saçýyor etrafýna; ve anlaþýlmýyor sanýyor.

Kimi tutsak paraya pula, kimi de yasaklý aþka sevdaya ama hep ayný masal, ayný baþlýkta.Hep”bir varmýþ bir yokmuþ” diye baþlar masallar.Anka kuþlarý, pamuklar,cüceler,öcüler,börtü böcekler,kuþlar, cadýlar,prensler,prensesler,yürekliler ve periler.Masalda anlatýlanlar hayatlarýmýzýn süslenmiþ halleridir.

Aslýnda tek fark ; masallar “son” diye bitiverir, bizlerde ise can bendenden gidiverir ; geç kalmýþlýklarý ve yaþanmamýþlýklarýyla.

Kimbilir; belkide biz yaþamayý en erken öðrenenlerdenizdir!...

Arzu Candevir Çakýr