Fincan deyince ilk akla,
Hatırdan/katırdan da önce,
Kahve falı gelir oldu ya,neyse...
Yalancı falcılar inatla,
Seni tarif etse de,üzülme!
Olsun!
Varsın sebep sen sansınlar!
Neyi biliyor ki onlar?
Dağılır mıydı durduk yerde?
Tokmakoğlu çekiç haddini bilse...
Dayanır elbet-taştan oyulan-
Fincanın dudaklara kastı ne?
Hem bu kaçıncı kırılışı?
Ki,toplayanın gözyaşıyla,
Kimbilir kaçıncı onarışı...
Sağlam gösterir süsü/duruşu,
İzler,içerde,derinlerde saklı...
‘Dışı seni yakar,içi de beni...’
Maksat kahve içmek olsa,
Yemen yapılmaz bahane!
Gördün mü yolda yolcuyu?
Kırmaz bizi,Zuhal yıldızı!
Sayar sevdanın hatırını,
Vuslata bırakır sonunu...
Mor’a ve Mavi’ye boyar,
Kırık fincanın boynunu...
Beklemeyelim,sevgili!
Aşırmışsak da kırkını...
Ne derlerse desinler,banane!
Zaman bu zamandır,daha ne?
Şu sanal fal bittikten,
Biz kervandan gittikten sonra...
Uyuz katırlar korkusuna,
İnatçı sahibi tutkusuna,
Yansın-dursunlar,bize ne?
Eğrisini-doğrusunu,
Yamuğunu-yumuğunu,
Nereden bilecek yadeller?
Kimin hatır güttüğünü,
Ve,kimin katır dürttüğünü...
Yok yabanlar,yok çobanlar!
Tek bilendir,al kınalı eller!
Dile gelse de söylese,
-Başlarına ne geldiyse-
Sır’ı silik,içi çizik,kulpu kırık,
Boyası gidik,çatlak fincanlar!

Huriye (Özbey) A_____z
06/Kasım 2006 st.17:17
Bursa