Bir gün,çıkageldin...
Tıpkı damdan düşer gibi...
Hem zamansız,hem kaygılı...
Pervasız/umarsız ama saygılı...
Nasıl coşkuluydun,nasıl deli?
Öylece bakakaldım!

O ne güzel bir bakış?
O ne hoş gülüştü,Yarabbi?
Ömür boyu yadsıdığım
Bu muymuş,Aşk dedikleri?
Öylece şaşakaldım!

(Meğer benim tek yanılgım:
Dolu(!)sandığım/saydığım,
Gönül sandık’ım boşmuş.)
Öylece sönekaldım!

Sen vardın ya,içime akıttığım!
Sen sevdin ya,yaşam ne hoşmuş?
Canıma cansuyu diye katık yaptığım!
Ah be canına,canına yandığım!
Bu kez de senin,yüreğime saldığın
Mor dağların lav/ıymış,da haberim yokmuş.
Öylece yanakaldım!

Birara,rüzgarınla sallanan bir dal,
Ardından,aynı dalda Sarı Gül oldum.
Kah,mavi sularında boş bir Sandal’dım,
Kah,suyun götürdüğü koylara daldım.
Ne gülebildim katıla-katıla,
Ne de ağlayabildim,şöyle kana-kana...
Öylece donakaldım!

Söğüt’üm!Ah be yiğidim!
Bana gel desen ne olurdu?
Benimle kalsan,dünya mı dururdu?
Of be yavuz/yürek hırsızım!
Ya,neden yar/ını bende bıraktın?
Yanağımda gül,alnımda dudak izin,
Kulağımda ney sesi,Mercan Dede’nin...
Gün dönerken,hani sen giderken,
Tepeden-tırnağa ıslandım ve,
Öylece kalakaldım!

A benim Ahmakıslatan Yağmuru’m!
Nasıl gidebildin,sarılıp öpemeden?
Ağız dolusu‘Seviyorum’diyemeden...
Sanki,bir sokak kedisi gibi bakarken,
Sessice ardından-inan-tam oracıkta,
Öylece ölekaldım!

Huriye (Özbey) A_____z
06/Kasım/2006
st.03:30 Bursa