Sarmal Zamana Hasret

Bir kuþun acý bir çýðlýðýyým þimdi,uçmayý istemediðim.. Çamaþýr ipi kalýnlýðýna dönüþen
iliþkilerim zihnimin en yoðun odasý, ince ipliklere ayrýlabilen. Sonrasý ise bitmez ve engin yokoluþ zannettiðim varoluþlar.

Ne olacaktý yine? Bilindik bir hisle bilinmezliði sormak.Bu döngüselliðin kaçýnýlmazlýðý ile adým atmak hiç de gelmiyor içimden..Bilmeden gitmek ne güzel olurdu düz ve uzayan zamana inat durmadan dönmek..en büyük çeliþki deðil mi bu?Çektiðim(iz) sancýnýn zorluðu anlamsýz belki de..Ve insanýn içini rahatlatacak tek þeyin uzayýp gidende kalanýn sonunda bu kadar karmaþýklaþtýrdýðýnýn öteki ile alaþaðý oluþu…Zemin ne kadar da kalabalýk ayaklarým yerde..uzanýrken üstümdeki derin boþluða doðru düþebilir miyim?Olamasa insanýn zayýflýðý ya da hatýrlayamasa kendi zayýflýðýný zorlar mýydý bir ‘diðer’in varlýðý..Hava soðumaya baþladý; baþlamýþtýr o zaman hüzün..Ama yine de hüzün her üzüntüye yakýþmaz,salt soðuk diye düþünülende yeri yoktur hüznün..Soðuðun bir yüzü ise sýcak ve içindeyse onun hüznün yeri ayýrtýlmýþtýr önceden. Her yaþanan soðuða hüznü iliþtirmek onu olmadýðý yapmaktan baþka bir þey deðil.Layýk olanýn ölçütü sonraki bir aþamanýn deðer dizgesinin ilk zinciri belki de.Kiþi ve olaylara biçilen layikat belirleyecek kim olmadýðýmýzý..Ama þu da bir gerçek ki;ne kadar üst söylemlere boðsak da kendimizi altýnda kalýyoruz bize dayatýlanýn.Çýkmýþýz kendimizden olmak istediðimiz yada görünmek istediðimiz arasýndaki uçurum mesafesini ve derinliðini arttýrdýkça büyüttüðümüzü sanýyoruz kendimizi..Aslýnda bir o kadar küçülüyoruz yakýna gittiðimizi sandýðýmýz uzaklardan..Ve gidip týkandýðýmýz o nokta öyle kör ki;geriye dönüp baktýðýmýzda geriye el atýp ta tutamadýðýmýz geriye doðru en ufak bir adým atamadýðýmýz o kör noktaya saplanýp kalýyoruz ve baþlýyor orada kontrolsüzlük ve sonrasýndaki edilgenlik ve kendimizi nesnesi haline getirdiðimiz yaþamýmýz .Gitmek ne kadar gitmek dönmek olmadan?Ve gelirken atýlan her adým taþ misali biner omuzlarýna;artýk daha bir aðýrsýndýr..

Evet,baþlamýþtýk var etmeye çalýþarak o nasýl geldiðimizi bilmediðimiz yol sonu hikayesine..Yoksa bitirdik mi demek lazým..Çýldýrýyorken içimizden çýkardýklarýmýza..Ve kusarak aðýz dolusu kelimelerle kurtarmak kendimizi..Yapabilir miyiz?