Rengi mürekkeptir, kendisi kalem,
Kader yazarıma yaban gülleri.
Mevsimler boyunca taşısın âlem,
Gönül pazarıma yaban gülleri.

Kahve gözleriyle gökte süzülsün,
Gönül defterime Leylâ yazılsın,
Binbir hayal olsun, bir bir dizilsin,
Gönül nazarıma yaban gülleri.

Bahar mevsiminde kırlara çıksın,
Semaya saçtığım hasrete baksın,
Seherde ağlasın, boynunu büksin,
Aşk intizarıma yaban gülleri.

Sevgisi yüceltti, göğe kaldırdı,
Hüzün dağlarına çarptı öldürdü,
Bir baştan bir başa mezar doldurdu,
Gönül diyarıma yaban gülleri.

Hasretinden hasta olduğum zaman,
Kimse aramasın derdime derman,
Reçete sayılsın, bahtıma ferman,
Örtün üzerime yaban gülleri.

Huzura erince sevgi yetimi,
İmam okuyunca son ayetimi,
Dostlar unutmasın vasiyetimi,
Ekin mezarıma yaban gülleri.

Mehmet Nacar