Küçücük düþlere sýðamayacak kadar büyüktü ve onun kadar büyük düþler de yoktu hiç. Bir öpücük kondurdu karanlýðýn kör gözlerine… Ýþte böyle baþladý yolculuk düþsüzler ülkesine.
Alçak basamaklar, geniþ uzayan bir yol. Aramaya çýktý dibe ittiði düþünülen her þeyi. Bir elinde oltasý bir elinde verilen öðütleri ile.
Yaklaþtýkça hissedeceðini biliyordu. Derine daha da derine indi. Ayný ona söylendiði gibi. Küçük kýz indi ve indi…
Göremiyordu ama seslerini duyduðu binlerce saatin varlýðýný içinde, içinde bir yerlerde hissedebiliyordu. Tik-tak, tik-tak, tik-tak… Gittikçe tik-tak aralarý uzuyor, uzuyordu. Tik-tak. Bir adým daha atýyordu kýz. Tik-tak. Olmasý gereken yere geldi. Nasýl mý biliyordu? Sadece biliyordu iþte. Tik-tak. Oturdu bir süre. Bekledi. Düþündü. Bu kadar gerçek olmamýþtý dünyasý. Ve her damla gerçeklik düþlerini küçük karýncalar gibi küçük ýsýrýklarla kemiriyordu. Tik-tak. Oltasýný hazýrladý. Yemi yoktu. Biraz daha düþündü, biraz daha ve buldu. Oltayý kenarda duran aðaca baðladý. Oltanýn ucunda kendini aþaðýya býraktý. Karanlýk o kadar yoðundu ve gittikçe de o kadar yoðunlaþýyordu ki iniþi tik-taklardan daha da yavaþ hale gelmiþti. Tik-tak aralýklarý uzadýkça kýz yavaþlýyor, kýz yavaþladýkça aralýklar uzuyordu. Tik-tak. Yoðunluk o kadar fazlalaþtý ki kýzýn caný yanmaya baþladý. Ama yaklaþtýðýný biliyordu. Yere bastýðýnda kýz… Bir anda tik-taklar kesildi. Þimdi içinde kocaman bir boþluk vardý, içini dolduran o binlerce saat bir anda yok olmuþtu. Yürümeye baþladý.
Kocaman bir aynaya çarptýðýnda durdu. Orda gördüðü bembeyaz saçlardý. Buruþuk bir ten. Çürümüþçesine bir koku. Kemikleþmiþ parmaklar. Gittikçe kuruyan. Çýldýrtan sessizlik. Orda gördüðünün kendisi olduðunu anlamasý biraz zaman almýþtý. En son gözlerinin solduðunu gördü.