Yakýlasý bir ton eþya var evimde..
Sana göndermeye utandýðým sahte kaðýtta buruk fantezilerim..
Kaçýncý sigara?
Bilmiyorum..saymadým..
Artýk söndürülen izmaritleri uçak yapýp kül tablasýyla gönderiyorum..
Ýçinden geçilen..
Geçildiðinde içilen
Þehirlere..
Yakýlasý bir ton yiyecek midenden artýk..
Artýk ‘söz vermiþtin’ deme bana..
Daðýnýklýðým korkutmaya baþladý zaten..
Þimdi annem arasa ýssýz bir yalan söyler ,
Sonra gider buzdolabýndan paslanmýþ kolon yolarýmý çýkartýrým..
Bayýlmýþ ruhuma iyi gelen..
Gelenlere hoþ geldiniz diyen vakur edamla..
Yok ettim..
Farkýnda mýsýn bilmiyorum..
Ellerimi yýkamýyorum artýk..
Kirliliði beyazýn kýzlýðýný bozanlarda aramýyorum..
Bitirdim..nasýl yitirdiysem masum þeytanlýðýmý..
Karþýmda duran hiçbir eþyaya sen diyemiyorum..
Kapaðýn kenarý solmuþ altýn rengi..
Açýldý açýlacak sarhoþ belleri..
Tutsan düþecek tutmasan yakarýþlarda..
Ne yapmak istersen orda duruyor..
Ýçine atýlan fakir yiyecekler..
Kodoþ sahtekarlýðýnda yüz buluyor..
Dýþýndan bakanlara dil çýkarýr..
Bilir..
Kendini bilen bir kendidir bir de dengi..