Ellerindeki çizgilerinin hayat haritan olduğunu fark et artık. Herhangi bir günün herhangi bir zaman diliminde; Saat 16:55 akşamüstüne ulaşırken güneş, dönen dünyaymış keşfetmiş birileri. Kendi kendine çevresinde, kendine dönermiş aslında dünya. Güneş değilmiş küçük dünyayı ısıtmaya çalışan, dünyanın ısınmaya, zaman geçirmeye ihtiyacı varmış. Kendine döner dururmuş.

Elini aldım elime, açtık avuçlarımızı baktım benim hayat haritamın bittiği yerde seninki başlıyormuş. Saat 02:05. Epeyce geç vakitlerde değişik bir dönme biçimi vardı. Dünya kendine değil de güneş dünyama dönüyordu.

Eş hayat haritalarımız yine ayrıldı sonra. Saat 06:15. Güneş doğmuştu yine cıvıl cıvıl ayaklanmış şarkılar söylüyordu ama bana değil. Yine gerçeği fark ettim ki güneş değil, dünyaydı kendine dönen.

Haritalar uzakları da gösteriyordu. Saat 07:10. Haritalar güneşe gösterdi uzakları. Güneş de aldı başını gitti, sıcaklığını alıp gitti.


28.01.2007      Serhat CAN