Bazen Özgürlüktür yalnızlık
Ana sıcaklığında
Doru kısrağın yelesine tutunup
Koşturmaktır tanrı dağlarında

…Sinema afişleri önünde
Farzı mahal bir eldir avuçlarda tutulan
İçli sevda şiiridir mısralara dökülen
Gaipten nağmelerdir
Kimsenin seslendirmediği
Şizofrendir
Başka tanı konulamayan

Suskudur yalnızlık
Özlemlere kıvılcım olan
Ayın şavkı sıra
Tek başına bir gölgedir toprağa düşen
Kendi ayak sesinden korkulu
Candır uykusuz gecelerde

Göğsü armalı kükreyiştir yalnızlık
Anarsist duruşlarda
Ve kederdir boş beşiklerde
Hapseder bir şehri
Yüreğinde çoğaltır insanın dükkan dükkan
Boş sokaklarda
Koşmaktır hedefsizce

Nefesli bir çalgının
Gaydasına dokunan parmaktır hayallerde
Cinayet mahalli kadar ölgün
Kan üzerine atılı karanfiller kadar ayrılıktır
Yalnızlık
Aslında
Mahşeri kalabalıklarda kayboluştur
Ve yeniden
Daha karanlık bir gecede
Kendine doğuştur

Rıfat Gürsoy