Yaratan saf ipekten yaratmış yüreğini,
İçinin vefa ile dolduğundan eminim.
Gizemlere sarılmış sevgimin ereğini,
Adını söylemeden bildiğinden eminim

Dayanılmaz özlemin alevini söndürdü,
Çiğ taneli goncayı andıran tebessümün.
Mavilerde süzülen ak güvercin kondurdu,
Hazanlarda çınlayan üç harfine sesimin.

Ne kadar küsmüş olsam, dayanamam sözüne,
Gamzeli tebessümün çağırırsa gelirim,
Nice sevgi meleği yuva yapmış özüne,
Kimseler bilmez ama seni bir ben bilirim.

Ayrılığın seliyle yaralanmış bir dağım,
Ucu sevdayı aşan zirvemde ak bulutsun.
Vuslatını beklerken gamla dolan bardağım,
Gönlüm idama mahkûm, af için son umutsun.

Hüznüne sarma beni, gözlerinin aşkına,
Yeniden ayrılığa inan ki, dayanamam.
Yaralanmış kalbimle dalar huzur köşküne,
Hayalinle uyurum, bir daha uyanamam.

Mehmet Nacar