Günlerden Pazar.Güneş kendini saklamak niyetinde.İçimde yavaş yavaş parlattığım ışık bana yol gösterecek. Eşyalarımı bir hafta önce topladım.Birkaç kapkacak ve giysi dışında herşey yerli yerinde ve gitmeye hazır.Kalanları ise almaya hiç niyetim yok.Yaşadığım şehri terk etmenin hüznünü yaşamıyorum.Huzura ve sessizliğe doğru ilk adımımı terk ettiğim evimin eşiğinden atıyorum.Taşıdığım eşyalar ağır değil belki de ben hissedemiyorum,ayaklarım beni daha çok sarsıyor.İndiğim merdivenleri ve apartman sakinlerini görmezden gelip,bir daha tarafımdan açılmamak üzere sokak kapısını kapatıyorum.
Algılarım sadece arabamın bulunduğu yere doğru beni götüren ayaklarımı ciddiye alıyor.Bagajı açıp bavulları yerleştirdikten sonra son bir kez arkama dönüp sayısını bile bilmediğim yorgun bakışlarımı geride kalan alışkanlıkların ve sıradanlıkların her hangi bir ruh bırakmadığı eski mahaleme gönderiyorum.