Bahçemizde bülbülü öldürürken gül deme,
Kirpiğinin ipinde ceset sürüyeceksin.
Peşindeki büyüyüm, görünmeyen gölgeme,
Adımını attıkça basıp yürüyeceksin.

Yastığının içinde inleyen bir ses olur,
Dikilirim her gece yatağının başına.
Firarına ah eden, alevden nefes olur,
Kıvılcımlar saçarım gül bahçesi düşüne.

Caddelerde gezerken döndüğün her köşenin,
Arkasında bekleyen hayalimi görürsün.
Vitrinlerin camına gölgelenip düşenin,
Hasretim olduğunu görünce ürperirsin.

Gömleğinin göğsünde düğmelerin bir kaçı,
Arkasında dolmayan bir yerim bulunacak.
Bulutlara asılmış dağlarımın sarkacı,
Gönlünün mehtabında yıllarca salınacak.

Mehmet Nacar