Sessizlik…

Ölümsüz şarkımız bizim…

Eski zamanlardan kalma

Dört yanını anıyla doldurduğumuz

Kilitli sandıklar misali

Kıpırdamayı bilmeyen dudaklarında

Eriyen zaman dilimleri

Çalıyorlar şarkımızı

Kanadı kırık kuşların

Göçüp gidemeyişlerini

Yazarken duygu duvarlarına

Mırıldanıyorlar bizi

Dilsiz melodilerle

Bizden habersiz…



Üzgünsün biliyorum

Ağlamak istercesine

Gitmiş gibisin biraz

Birazında içimde kalmış

Ardarda dizilemeyen

Kelimeler misali

Donuk bakışlarında yaşanamamışlıkların

Varsın hala…Az biraz…

Akmayı beceremeyen gözyaşlarım

Odada çığlık çığlığa büyürken

Ve her gece yeni bir acıya gebeyken

Büyütmeye korktuğum hayallerim

İdama yürüyen adımlardayken…



Aynı şarkıdayız sen ve ben…

Sessizlik…

Bir düet halinde söylenirken

Üzgünsün biliyorum

Başlayamamış ve bitememiş her şey için

Bütün zıtlıklar adına hatta…

Büyütemediğimiz duygucukları

Yakma temayülleri hırsımızda

Öfkemiz bize ve hayranken hala birbirimize

Hep aynı şarkıda tükeniyoruz



Sessizlik…

Söyle ve bitsin artık…

Kalkıp gidelim bu suskun senaryolardan

Gidelim konuşan bizli dünyalara

Sevmekten korkulmayan bir şehir varsa

Oraya yerleşelim,yada sevgi değilse bu bizdeki

Silinelim konuşan masallardan

Lal dillerde son cümleler giyelim



zerreitoz'dan zerreler(R.Betül Çetin)