Birgün gelecek, beklediðim tüm anlarýn sýnýrsýzlýðýnda ufuku bulacaðým, birgün gelecek umursamaycaðým beni özlememeni...
Birgün gelecek en derinlerimdeki sular çekilecek, çorak topraklarýn ortasýnda kalacaksýn, aradýðýn bir damla su olacaðým, yine sana geldiðimi sanacaksýn, bir avuç kuma sarýlmaya çalýþýrken beni anlayacaksýn... Açlýða susuzluða boþverip kalan son umudundan bir nefes çekeceksin, dumaný bana benzeyecek þaþýracaksýn... Nedenini düþünürken beni arayacaksýn, bulamadýðýndaysa bana kavuþacaksýn benden çok uzakta...
Birgün hayatla tanýþacaksýn bana veda ederken, gitme diyemeyeceksin; çünkü kendini yollara vurmuþ olacaksýn çoktan... Uzaklarý çare sanýp giderken alýþkanlýklarýndan öteye, varabileceðin en uç noktada benimle tanýþacaksýn ve ilk defa özleyeceksin beni dinlediðin þarkýlarýn efkarýnda...
Bense kalemimde gözyaþlarýyla bir þiirin mýsralarýnda aðlýyor olacaðým... Hayat dönüp dolaþýp kurnaz bir çocuk edasýyla seni sunarken bana, artýk seni senden iyi tanýyorum diyerek ahkam keseceðim ona... Hayat bilmeyecek ki masama içkiyi, içime vazgeçmiþliði yerleþtirdiðimden beri canýmýn yanmadýðýný...
Efkarýn þekil bulduðu bir hüzün tablosunun fark edilmeyen ana temasýyken, olmam gereken yerlerde koca bir yokluk havasý estireceðim... Beni anladýðýn yerde anlamýný kaybetmiþ olacaðým hayatýn.
Birgün gelecek birbirimizi unuttuðumuzu sanýrken baþka hayatlarýn kollarýnda, bir aynada karþýlaþacaðýz gençliðimizle... Bende vicdan, sende yürek hesabý , hatýralara düþeceðiz...

Birgün yüreðini uyuturken beþik misali avuntularýnda, ben hesabýný veremediðim sana uyanýþlarýmýn zamansýz noktalandýðýna þahit olacaðým kaderin son uykusuna dalarken

Sen yalnýz bir güne uyanacaksýn...
Bir þiir dolacak gözlerine, mýsra mýsra aðlayacaksýn, benim hayatýma karýþacaksýn dilinde sevdiðim þarkýlarla... Hesabýný veremediðim vicdanýma katacaksýn yüreðinin hesabýný, peþime düþeceksin birgün...

Ve son çizgisinde ufkun karþýlaþacaðýz bir ömür sonra...