Duygusu düştü üzerine kaybolmuş yılların,
Hayali sardı sen varmışcasına derinden.
Yetmez oldu hep dilinde o şarkı,
Karardı gözlerimde, yüreğimde bu son perde.

Zeytin dalları uzanmış tutunmaya izin yok,
Kızgın demirlerle dağlanıyor hasret
Adı aşk olmuş şıp sevdi oyunların
Bahane arıyor isyan için bu millet

Hayatı sınırsız yaşamak hesapsızca
Günahın en son vardığı sapkınlıkla
Kirlenmiş pis bir eğlenceymiş
Ecel geldiğinde ansızın sonsuz bir kayboluşmuş

Tertemiz bir sayfa dalında korku gülleri
Feda etti varlığını hiçliğe kavuşmak için ruhunu
Geriye bakınca deryalar etmedi bir zerre miskal
Peşin zevkleri değil gerçek aşka duydu özlem

Ölüm mü gerçekten korkulu
Biz mi korkutuyoruz kendimizi
Önceden ne idik şimdi neydi bu korkunun sebebi
Ölüm değil hesap vermek korkutuyor bizi

O zaman gel öl ölmeden
Baharı yaşa daha bu günden
Bayram havası varken ölümün ellerinde
Kul üzülür mü mevlaya giderken