Aşk, her insanın hayatında yaşayabileceği en güzel duygu. En basit tabir edilme yolu budur aşkın. Ya karmaşık anlatımları! Herkesin kendine göre bir aşk tarifi vardır. Bazıları yemek tarif eder gibi eder, bazıları bir doktor tavsiyesi, bazıları bir film, bir kitap, bir müzik, bazıları ölüp dirilmek gibi, bazıları sevgili olmak gibi, bazıları tanrı olmak gibi vs. Hepsinde asıl olan aşkın kendisidir, tabir edilemez halidir. Sevinçleri ve acıları ile tarif edilemez bir duygu. Taraflar bazen en ağır şekilde bir birlerini sevmeye doymazken bazen en ağır biçimde yargılarlar. Yargılamalar sevgiden kaynaklanır ki temelinde karşıdaki olma ve karşıdakinin kendi olma bitmez tükenmez isteği vardır. Ben, sen,o bu, şu olmak değil; biz olmak zerzelesi vardır. Her depremde bir yıkıntı şehir olurken taraflar bir sonraki, bir başka güzellikte kurulur aslında. İstenirse! İstekler bitmez tükenmez taraflar arasında gerçekte. Bitmemesi güzeldir. Güzeldir, çünkü bitmez gibi gelir aşk insana. Şikayet etmek yapılabilecek en büyük yersizliklerden biridir ki karşıdaki isteği yerine getirmekten büyük zevk duymuştur. Herşey istemekle olmaz elbette istemeden de yapılabilir kimi zaman. Zaman karşındakini sevdiğin sürece de anlamsızdır. Bazen anlamsız gelen bu illet şeye küfür edilir. Etmekte haklıdır taraflar, davacı olunabilir tanrıya zamandan dolayı çünkü olmaması gereken konumlarda dönmeye başlar; deliler gibi. Deli olan zaman mıdır? Aşıklar mıdır? Yoksa zaman denen illet aşkamı aşıktır ki aşk durumlarında ortaya çıkar. Taraflar sevinçlerini zaman içinde paylaşırken aynı zaman içinde kavgalarını da paylaşmak zorunda kalırlar bazı zaman. Bazı zaman çünkü bir tarafın diğer taraftan bazen haberi yoktur. Taraflar ya aynı zamanlarda ya farklı zamanlarda başka savaşlar içinde olabilirler, sevgileri için. Kavga bu verilen savaşların yorgunlukları mıdır? Yoksa zaferlerinin sonucu mudur? Ya bunlar değilse ne için savaş verilmiştir. Savaş, her aşkın hem hasmıdır hem hısmı. Hasımda eden hısımda eden taraflardır.

Hısım oldu mu aşk bak gör o zaman dünya ne halde. Elin kolun dünyadan taşmıştır. Sığmazsın herhangi bir yere. Sevgili heryerdir, herşeydir o zaman. Her an yanında olmak için akıl almaz düşünceler içine girersin. Birgünde yüzlerce meslekten birini olmak istersin. Bir büfeci olmak istersin, varsa ülkelerden güzel haberler, dünyadan yeni şeyler, bir gazete, bir dergi ile eline tutuşturmak için; bir manav olmak istersin, dünyanın en güzel renklerinin içine hapsedilmiş en güzel tatları ona sunabilmek için; bir garson olmak istersin, canını çektiği bir yemeği, bir tatlıyı en iyi aşçıya yaptırmak için; bir otobüs yada bir taksi şoförü olmak istersin, evine sağ salim gittiğine emin olmak için; bir doktor olmak istersin, sağlığından haberder olmak için, hasta olmaması için dua etsende olmak istersin, derdine derman bulmak için; bir artist olmak istersin sevdiği en güzel rolleri oynamak için; bir müzisyen olmak istersin, en güzel besteleri yapmak, en güzel şarkıları ona çalmak için; bir şair olmak istersin en güzel şiirleri ona yazmak için ve kendini ahmak yerine koymak için; bir şairin dediği gibi… Hangisi olursan ol, sonunda bir noktada kopup gidecektir gözünün önünden. Ve bulabileceğin en güzel yol, yol olmaktır yâre. Yer kabuğundan bir parça olmaktır. Her nereye giderse gitsin, ayaklarının altında olmaktır. Ayaklar altında olmak kimileri için en aşağılayıcı bir durumken seven için en onurlu şeydir. Sonuçta altında olduğun yer yârin ayaklarının altıdır. Aslında istediğin bir yol değil ipek bir halı olmaktır; ayakları yanmasın diye. Çıplak ayakları ile odada dolaştığı aklına gelir, ayaklarını sevdiğini hatırlarsın; o ayaklardan nefret ettiğini bilir sadece. Ayaklar iğrençtir aslında bazı zamanlarda. İnsanı hatalara götüren, akılsız başın derdini çeken et yığını ucu bir beşlik edilmiş ama değeri yerine göre bin beşlik eden ayaklar. Ayrılık zamanlarında insanları taşıyan, o anda bir kere olsun yolunu şaşırmayan, o anda dünyanın en gereksiz beden uzuvlarından biridir işte. Beden geriye dönsede bir el sallamasında ayaklar bir kere olsun dönüp bakmaz geride kalanlara. Onun için gitmek hayattaki en büyük görevlerden biridir o anda. Kurulan binlerce hayal, yapılan binlerce plan ve bunların üstüne yaşanılması için illet zamana meydan okumalar, sabırsızlıklar, heyecanlar, kalp çarpıntıları… Bunların hiçbiri o anda akla gelmez; ayaklar geri dönmez.

Ayrılıkları kolaylaştıran hiçbirşey yoktur aslında. Aslında ayrılığı getirecek birşeyde yoktur. Hatalar dışında. Hata yapılmışsa ayrılık yolu en hızlı biçimde inşa edilir. Yolun çoğunluğunu hatayı yapan inşa eder hatayı yapmakla fakat karşıdaki de yardım eder hiç istemeden. Yapılan yolu iptal etmekte kolaydır aslında biraz ağır olsa da. İki elin gücü gibi iki yüreğin gücü yeter aslında bu yolu iptal etmeye. Affedilmek bir tarafın en büyük arzusu olduğu anda karşıdaki büyüklüğü ile affı ilan edebilir. Af ilan edildiği anda yol kapanmaya başlar. Bilinir ki hatasız kul olmaz, olsa, kul kul olmaz. Af edende edilende mühürlemelidir dillerini af konusunda. Zamansız anlarda ortaya çıkmasın diye bir yol daha. Kolay değil bir yolda yürümek el ele binlerce yol içinden. Çünkü birbirinden habersiz bir zamanlar beraber seçilmiştir bu beraberlik yolu binlerce yol içinden. Değerlidir birlikte olmak, birlik olmak. Ya iki taraf yada taraflardan biri sevginin gücüne inanarak bu yolda önüne gelen her engeli aşmıştır. Bazı zamanlarda engeller beraber aşılmıştır; ufak çizikler eşliğinde. Sonuçta aşılmıştır. Fedakârlıklar yapılmıştır, yapılması gerekliliği vardır çünkü.. Artık bunca cefanın sonucu olan sefayı sürme vakti gelmiştir diye düşünülür. Düşünmek, kimi zaman yanılgıdır. Can yanmalarından çıkan kokular bu yanılgının kaynağıdır. Mühürlenmesi gereken diller ya mühürlenmemiştir yada mühürü sökülmüştür o anda. Hiçbir faydası olmadığı anlaşılsa da daha önceleri bahsi geçer yinede mühürün altındakilerinin. Bu tarafların yıkıldığı anlardan bir an olurken, başka tarafalar için değeri biçilmez bir andır. Çünkü bunun için var olan taraflardan habersiz planlar yapılmış, dualar edilmiştir. Taraflar arasında ki savaşa başka taraflar karışmıştır. Tezaurat yapılır taraflara, kaderle bahse girilir. Eğer sevgileri güçlü ise aşıkların savaş kazanılır. Savaşlar her aşk için bir hısımdır... Savaş hasım olduğu zaman havası alınmıştır dünyanın, boğulduğunu hissedersin. Miğden olmadığı kadar fırtınalı günler yaşar, içinin ağzından dışarı fırlayacağını sanırsın her an, başına tüm insanlar ellerinde balyozlarla vurur, uykular çalınır, yastık diken olur başına. Yazıların birbirine girer yazıldıkları anlarda, şiirlerin en anlamsız anlarını yaşar hiç olmadıkları kadar. Meydanda muhabbet tellâlları dolaşmaya başlar, ağızlarından bin saygısızlığın, değersizliklerinin izleriyle. Onlar her an taraflar arasında tezauratı tutanlardır, bahis yatıranlardır. Ortaya koyulacak bahis bedeli çoktan koyulmuştur ve bahsi kazanan aşıklardan biridir binlerce muhabbet tellâlının içinden. Kazanmak aşık için bedelsizdir sevgili için. Sevgiliye hiçbir şekilde bedel biçemez çünkü sevgili her daim tektir, farklıdır. Bir göz kırpmasına müsaade edilemeyecek kısa bir anda bile sevgiliden habersiz binlerce fedakârlıkta bulunulabilir, bulunulmuştur kazanmak için. Herşey aşıklar arasında da bilinmez bazı zamanlarda. Savaşlarda ortaya çıkar bazıları biraz biraz. Biraz daha savaşılsa iki tarafta öldürülecektir, katil sevgileridir. Savaş her aşk için bir hasımdır…


Köpürürüm her savaşımda
Her savaşımda dibim tutar
Sevda ateşimden…