Çocukken okuduğumuz masal kitaplarında kaldı,
Mutluluklarımız,umutlarımız...

Büyüdükçe kayboldu,yedi cüceler,
Pamuk prenses gibi düşler.

Kiminin çocukluğu bile olmadı,
Oyuncakları,bebekleri,arabası...

Her birimiz hasretiz o günlere,
Yaşanılan ve yaşanası çocuksu sevinçlere.

Yıldızlar eskisi gibi parlak değil anne!
Şimdi güneş gülümsemiyor,niye?

Ben insanları bu kadar zalim bilmezdim.
Küçükken düşsem,biri elini uzatırdı,

Şimdi kör kuyulara atıldım.
Masalsı düşelere sarıldım.

Ben büyük olmayı sevmedim anne!
Gitsem yine o ağaç dibine,

Çocukluğum bana geri gelir mi?
Gülümser mi yüzüme,eskisi gibi?

Ben büyük olmayı sevmedim anne!