Çocuktum henüz sana göre
Kırmızı elbiselerim vardı benim,
Çiçekli rugan ayakkabılarım bir de.
Gün geceye devrilirken gelirdin,
Alt dudağını uzatıp yukarı doğru üflerdin
Kahküllerin uçuşurdu sonbahar yaprakları gibi.
Yeni yeni sigara içer olmuştun
Ben büyüğüm derdindeydin, kendince .
İçli müzikler dinlerdin, dumanlarını savurarak.
Bazen ağlar görürdüm seni,
Sorardım:
Yok bir şey küçük,
Gözüme bir şey kaçtı, derdin.
İnanmazdım,
Ya,
Yine de soramazdım.
Senin yemyeşil gözlerin vardı,
Derin derin bakardın yosun yeşili...
Benimse gözlerim kahverengiydi,
Üzülürdüm çocuk aklımca,
Neden yeşil değildi, yosun yeşili?

Annem bir kazak örmüştü yeni
Ortak noktam olmuştu
Senin gözlerinin, benim kazağımın
Yosun yeşili...
Geceleri bile giymek isterdim
Annem izin vermezdi:
-Ne tuhaf çocuksun böyle!
Pijama üstüne kazak olmaz, der de
Başka bir şey demezdi...
Olsundu,
Üstümde değilse de yosun yeşili
Yastığımın yanında dursundu...
Aylar boyunca giydim o kazağı
Senin gözlerinin, benim kazağımın
yosun yeşili...
Akşam olunca tutuşurdu eteklerim
Sokağa çıkar gelişini beklerdim
Köşeyi dönünce pat diye çıkardım önüne
Beni görünce mutlu bir gülümseme yayılırdı yüzüne.
Sen de bilirdin orda olduğumu, beklediğimi
Ellerirni cebine atar çıkarırdın elma şekerimi...
Yosun yeşili gözlerin menevişlenir, daha da koyulaşır
Benimse yüreğimde onlarca kuş cıvıldaşırdı.
Sen evinize girene kadar bakardım arkandan
Odanın ışığı yanınca koşardım ben de
Balkona çıkar izlerdim seni kimseye çaktırmadan.

Şimdi yıllar geçti aradan
Annemi ziyarete gittim geçenlerde
O gösterdi bana eski albümlerde
Etrafı sararmış siyah beyaz bir resim:
Elimde elma şekeri
Üstümde en sevdiğim kazak,
Yosun yeşili
Bir ben, bir sen
Ah!!!
Bir de seni sevdiğimi bilsen...