Yok artık gönlümde bahar bekleyen
Öteler yurduna düşü düşleyen
Ve şimdi anılar beni özleyen
Bir öte yurduna göç zamanıdır

Yok artık gözlerim puslu bir hazan
Saçlarıma beyaz düşürdü yazan
Ve sanki şehirler ölüyor bazen
Bir yorgun yüreğe göç zamanıdır

Yok artık baharın yazların tadı
Acı bir dudakta şulesi kaldı
Ve birde akrebi zamandan çaldı
Bir başka menzile göç zamanıdır

Yok artık Leyla’yı arayan Mecnun
Eşiğine geldik ilk denen sonun
Ve mizan denilen hasreti O’nun
Bir çetin sorguya göç zamanıdır

Yok artık tebessüm hüzün yüzlerde
Gölgeler terk eder insanı yerde
Ve en son şarkısı kalır dillerde
Bir yitik bahara göç zamanıdır

Yok artık bekleyen hani beklenen
Eski bir fotoğraf şimdi hislenen
Ve yollar uzuyor sonu tükenen
Bir tatlı yalana göç zamanıdır

Yok artık hayalim avuntu bitti
En güzel yarınlar doğmadan yitti
Ve yolun ardına gidenler gitti
Bir sahte gülüşe göç zamanıdır