harcadým
bana biriktirilmiþ sevgilerin hepsini
ve yatýrdým alkole
göðsümden çýkardýðým en paslý çivileri
ihanete hazýrým artýk
uyudu aklýmýn devriyeleri

yýrtarak çýkarken etimi
içime sakladýðým mermer yüzüm
koþup çarptým parmaklýklarýna
solgun memeleriyle aðzýmý dolduran hüznün
ah ettim, dert ettim,
sargýsýz iki yara gibi sýzmasýn gözlerim
tetiði çekin...!

ey telaþla çevirdiðim dostlarýn
          aþkla meþgul sesleri
ey habersiz intiharlardan
          yüzüme sýzan kan lekeleri
ey yari yaðlý bir iple
          boynuma dolayan güz geceleri
söz tuttu beni, söz boðdu beni
ölüme hazýrým artýk
:
devirin sandalyemi.