Suskunluğun kül olduğu
Aynalardan bakıyorum yüzüne.
Dokunulmamış bir aşktır yüreğin.

Seni gördükçe;
Alev olup tutuşur hüznüm.
Umutsuzluğunun kuyusuna ıslık çalıyorum.

Düşlerini sandıklarda bekletiyorsun
Acının kontenjanlarını sen doldurmuşsun.
Doyma noktasını aşmış hüznün.
Masumiyetin ince ayarını tutturmuş gözlerin.

Seni gördükçe;
Yeni bir çağa geçerim.
Ve zamanı eritirim sıkıntımın konağında.

Sana paralel uzanıyor kıyılarım.
Her gülüşünde bir tren kalkıyor sevincimin istasyonundan.
Soluğunda sürgün kalıyor nefesim.

Suskunluğunda törpüleniyor yalnızlığım.
Çarmıha geriliyor dizelerim.

Ey mavi levha!
Seni sana armağan ediyorum.
Seni sende bulmak için…