Hep bir yalnızlık mı taşımalı hayat
Her daim kalabalıklar müzmin yalnız insan
Sürekli yağmuruna damlalar biriktiren
Hüzün rengine boyayan kaldırımları
Vefasızlığına dünaynın fena halde kafası bozuk
Alakasız gölgeler içinde şaşkın, ürkek
Ne bileyim bu aralar işte böyleyim ben
Bulutlarım dalgalanıyor yağamıyorum öylece
Akamıyorum nehirler gibi coşkun, delice
Eski zamanlardan bir şarkı kulağımda
Notalar uçuşuyor karanlıkta bir başka
Ağlamak güzeldir diyor bir çocuk
Ağlamak güzel aşka
Yüzüne açılıyor her kapı
Ellerine uzanıyor gül kurusu bir hasret
Yanında değilsem an be an
Ve büyümekteyse gün be gün içindeki gurbet
Beni affet sevgilim, sevgilim beni affet...