kimi zaman

bir kaldırım taşı süsledi bedenimi

bazende dişi kırık bir kemanın tıngırtısı kulaklarımı

gözyaşlarım deniz oldu

yanaklarımın kılcal coğrafyasına



elimi alnıma götürdüğümde

kayboldu, parmak uçlarım

derin çizgilerde.



-yosunlara bulanmış günler geçiyordu

zamanın önünden.



merdivenlerden çıkıyordu çocukluğum

gözlerinin boşluğuna bırakıyordum,

uzun kuyruklu uçurtmamı...



gündüz

-gece oluyordu


tanrıdan ayetler/dinletiler iniyordu,

sayfa sayfa gözeneklerime.


ve,


"bütün ambulanslar sana taşıyordu yüreğimi
Kanıyordum..."

...

Gökay Birkan SUCAKLI