Bizler karamsar dünyanın kötü çocuklarıyız

Tam ellerimiz kalem tutmaya başlamıştı ki; enflasyonu öğrettiler matematik derslerinde; çarptık, böldük, topladık ve çıkardık.
Beden eğitimi derslerinde sağımızı solumuzu öğrendik sonraları sağcılık solculuk oynamaya başladık ve kavgalarımız başladı.
Müzik derslerinde “bak postacıyı geliyor” la flüt çalmayı öğrendik. Hep hayallerimiz de bisiklet üzerinde bir postacı gülümseyen gözlerle mektup getiriyordu fakat öyle olmadı; postacıyı hiç gülen gözlerle görmedik; kredi kartı borçları, haciz ve taksit bildirimleri, faturalarla kapımızı çaldılar.
Hayat bilgisi derslerinde bize akarsularımızı, göllerimizi haritalarda gösterdiler övdüler, yarım ada olduğumuzdan söz ettiler meğerse dünya da çok önemli bir yerdeymişiz. Küçük yüreklerimizle çok gururlandık; şimdi susuz bir yaz geçirdik, akarsuların ve göllerin isimlerini unuttuk sadece aklımızda kalan barajlar ve su seviyeleri…
Hiç anlamasak ta Milli Güvenlik dersleri verdiler. Hep uzun uzun cümlelerle bir şeyler tarif ediliyordu. Biz ise öğretmenlerimize bakıp dinliyorduk en çok laiklik terimi duyuyorduk. Anayasamızda laiklik 85 sene önce konuldu biz ise 15 sene önce tanımını öğrendik; oysa laikliğin ne olduğunu çözemeyen aydınlarla beraberiz.
Biz Türkiye’nin kötü çocuklarıyız. Ne tam esmer olabildik nede tam sarışın olabildik. Hep bir yerler de sıkıştırıldık. Bizi astılar; şimdi olmayan bir madde yüzünden, bizi vurdular hem de çok; yüksek sesli konuştuk diye, arabalarımıza bomba koydular; faili meçhul olsun diye, bizi çürüttüler zindan köşelerinde; belki bir hastalıktan ölür diye, şimdi birkaç kişi bıraktılar; onlarda bir gün kalpten gider diye. Oysa hepimiz tamda bronzlaşmaya başlamıştık…