sen hiç yıldız yarattınmı?

sen hiç deniz kenarından çakmak taşı topladınmı?
delice bakan güneşe sırtını dönüp.
loş bir karanlık yaratıp birbirine vurduğun taşlardan çikan yıldızları saydınmı?
yanlışlıkla parmaklarına vurup, gözlerinden akan bir kaç damla yaşla ıslanan çakmak taşlarını tekrar kurutup yeni yıldızlar yarattınmı?
ben çocukluğumda deniz kenarından çakmak taşı topladım.
güneşe sırtımı dönüp yeni yıldızlar yarattım.
üstelik parmaklarımdan kan çıkarcasına.
ellerimdeki acıya boş verip, yarattığım yıldızların varlığına sevinerek.
şimdilerde acım yüreğime kaydı.
yine boş verdim acılarıma bu seferde.
yıldızların yerine seni koydum loş karanlığımdaki aydınlığına sevinerek.
kah gülerek kah ağlayarak.
beni sevdiğine kendimi inandırarak.
bir defa daha sırtımı döndüm güneşe.
göğsüne bastırarak gözlerimi akan yaşlarımla ıslatarak sineni.
sen hiç deniz kenarından çakmak taşı topladınmı?
sen hiç onlarca acı çekip umutlarını, yıldız yaratmak için bir çift taşa bağladınmı?
sen hiç yıldız yaratmak için sırtını güneşe döndünmü?
sen hiç acıyı mutluluğa ve güvene dönüştürmek için bir sevgilinin sinesine göz yaşlarını boşalttınmı?
parmakların bir kaç yıldız hayaliyle kan çıkarcasına hırpalandımı?
sen hiç deniz kenarından çakmak taşı topladınmı?

oğuz gölçik yazar...