İÇTEN BİR SESLE “ATAM”

Yıl 1881 insanlık atasıyla tanıştı
Onun vatan aşkına herkes artık alıştı
Tam o sırada ise batı doğu ve güney
Yani kısaca dünya birbirine karıştı

Binlerce insan öldü doldu her yer kanla
O günlerde soğuk nefesler birleşti hazanla
Herkeste mevcuttu bir tutam ümitsizlik
Düşman şöyle diyordu “bunlar çantada keklik”

Ve bu duygularla kükredi birden bir ses
Başa geçince atam bütün Türklük yek nefes
Böyle olunca asker düşmana ilerledi
Ülkemize girmeye zerre geçit vermedi

Dimdik durup öyle bir bakıyor ki tepeden
Bunu gören her düşman kaçıyor hemen cepheden
Bir bakışı dahi düşmanları titreten
O Atatürk işte hepimizin kalbini fetheden

Birçok liderde vardır kibir, yükseklik ve naz
Çoğu düşkündür lükse ileriyi düşünen az
Ama atam buzun üstünde yeri geldi yattı
O lider ki vatan uğruna canını dişine taktı

Ümitsiz görünen savaşları başardı
Soğuk sıcak demeden zorlukları aşardı
Zafere ulaştığında neşeyle coşardı
Tekrar savaş olsaydı hepsi birden koşardı

Yıl 1938 hüzün yılı
Adeta hiç gitmek bilmeyen bir güzün yılı
Bütün dünyaydı o gözyaşında ağlayan
Atatürküm dü o ölüm döşeğinde yatan

O Atatürk ki dünyanın atasıydı
Hristiyan Yahudi o gün herkesin yasıydı
Eğer atam bugünde yaşasaydı
Bize de biraz rehber olsaydı

Hayır, ölmedi ölemez Atatürk
Onu düşünmeyen Türkün adı olamaz Türk
Biz şu anda yine atamızı örnek alacağız
El ele verip bu ülkeyi kalkındıracağız

ENES TEZCAN
10/B 161