Kim demişti bilmem
Adın çıkmıştı mahallede
Eller iz vermişti tenine
Denedim hiçte soğuk değildi dudakların
Küçüktün oysa
Daha on yedinde bir körpe
Taze derlerdi sana
Mahallenin gençleri
Namın gibi tazeydin de
Sevişmeyi bilmezdin ama
Ve sevişmedin benimlede
Ama söylemişlerdi bir kere
Saçların kararsızdı gönlün gibi
Ne kömür karası
Ne altın sarısı
Biraz güneş oynamıştı üzerinde
Birazda denizin tuzu
Pekte yakışırdı yanık tenine
Gözlerin vardı
Yangın yeri gibi
Alev alev
Bir baktımı cihanı yakan
Hele birde sürmelerini çektinse kirpiklerine
Ah dedirtirdi yanından her geçene
Tazeydi namın
Ama adına dokuz demişlerdi
Ne yaptımsa inmedi sekize

Hikayeler anlatılırdı hep seninle
Nerde kim teslim almış seni kendine
Taze herkesindi
Tüm mahalle bakirliğinin katiliydi kendince
Oysa küçüktün daha
Daha onyedinde bir körpe
Ama adın çıkmıştı
Duyulmuştu hatta
Uzak semtlerde
Yosma da derlerdi adına
Ama bir he desen
Hamlar hamamlar vardı kısmetinde
Bir he desen hanımağa olacaktında
Yosma olmayı bilmiyordun ki daha
Adın çıkmıştı dokuza ama
Sen daha sekiz bile olamamıştın
Yedi olmayı bile taşıyamamıştıki yüreğin
On yediysinde bir körpeydin
Ama adın çıkmıştı birkere

Sonra bigün
El salladın otobüs camından bizlere
Kapınıza kilit vurulmuştu gördüm
Perdelerinizde sökülmüştü yerinden
Herkes ağlamaklı oldu gidişine
Bakirliğinide almıştın giderken
Körpeliğinide
Ama namını bırakmıştın giderayak
Hep bir ağızdan uğurlandın
Hep bir ağızdan söylendi hoşçakal taze...