Hay Allah! İşte buna alıştırmamıştım kendimi. Kocaman bir felaket bu benim için. Ama zamanla kapanacaktır. Yine de bugünüm çok önemli. Olan bitenin göbeğindeyim. Neyleyim ki bir acı gibi işledin yüreğime. Önceleri gülümdün, günümdün. Tatlı hasretim, özel sevmelerimdin.

     Çığlıklar kopuyor içimde sessiz-sedasız. Sen duymuyorsun. Şimdi beni görmelisin. Hayır görmemelisin. Çünkü ben kendimden çok uzaklardayım. Bir avuç karanlıktayım. Seninde uzaklarında, seninle dolu alemlerdeyim. Sen bilmiyorsun…

     Vay anasını ya! Demek bu kadar kolay. Demek bu kadar boş-pisipisine…

     İşte gidiyorsun. Belki kendi dünyana. Boş. Bomboş. Ama gidiyorsun. Beklide yapmacık bir gülümseme, takılıp o gülümsemenin peşine… İşte gidiyorsun. Yani gidiyorsun.

     Oysa hala çığlıklar kopuyor içimde SESSİZ-SEDASIZ.

HÜZÜNBAZ