Şair öyle sevmiştiki şiirini
Böylesini ilk defa yaşadığına yemin edebilirdi
Böylesine saf, böylesine kusursuz bir sevgiydi bu
Bu sanki ilk şiiriydi neden böyleydi oda bilmezdi...

Şair öylesine sevmiştiki son şiirini
Belkide yanlış zamanda yazdım demeye başlamıştı
Belkide ellili yaşlarında yazmalıydı bu şiiri
Böylesine derini ancak o yaşlarda yaşanırdı.

Şair öylesine sevmiştiki şiirini
Zaman, mekan kaygısı olmadan herkese okutmak istiyordu
Öyle yaptıda...
Kuşlara, bulutlara, sokaktaki kedilere herkese ama herkese okuttu...

Şair öylesine sevmiştiki şiirini
Bu şiiri kendisinin yazdığından bile şüpheye düştü
Sanki biri onun ellerine onun yüreğiyle yazdırmıştı şiiri
Ama böylesi bir yazma onun bile rüyalarını sülememişti...

Şair öylesine sevmiştiki şiirini
Şiir biterken daha isim bile bulmadığını farketti şiirine
Aşk mı? Sevgi mi? Yoksa koskoca bir hiçlik mi olmalıydı şiirinin ismi?
Yoksa daha adımı bile koyamadan yokmu olacaktı güzel şiiri?

Şair öylesine sevmiştiki şiirini
Tek bir cümle, bir virgül eklemeye kıyamıyordu
Sanki ondan bir parça gibiydi keza diğerleride öyleydi ve öyle olacaktı
Ama bu başkaydı işte bambaşka...

En sonunda bitirdi şiirini
Biraz acı biraz gözyaşı ile bitti şiir.
En sonunda şairide ağlatmıştı şiiri,
Belkide rahatlatmıştı...

Bu kadar sevilen şiir nemiydi?
Dedim ya artık bitti...