Mevsim yalnızlık.. günlerden yalnızlık.. saat ise yalnızlığı geçiyor.. evet yalnızız.. ve yine evet, öle kalacağız..
Anne karnında başlar yalnızlık serzenişleri.. Daha sonra doğarız. Etrafımızdakiler bakarlar koca koca gözleriyle, iyi ki doğdun dercesine. Zaman geçer, ilkokula başlarken annen götürür okula seni, oturtturur bir sıraya, yanında sana cins cins bakan küçük bir çocuk vardır. Annen artık eve gitmeliyim der bırakır gider seni.. Ağlarsın, çünkü çocuksun, utanmıyorsun ağlamaktan safsın, temizsin.. kimseyi umursamıyorsun.. Sana ne seni küçümseyecek olan karşı sıradaki gözlüklü çocuktan ya da sana ne haykırışlarına haykırış katan korkak sümüklü bir bedenden..

Evet vakit geldi.. Avuntuların vakti.. Ölene kadar avuntun olacak bedenler var artık etrafında. İnanma çok da yalancılar, hep senle olduklarını söylerler. Oysa sende bilirsin onların işi mi yok hep senle mi olacaklar.. Düşünürsün bir zamandan sonra dünyada ailenden ve dostlarından başka her şey, herkes yalan.. Onlar için dua edersin. Allah’ım alma onları benden ya da yaşatma acılarını, gösterme ölüm anlarını ama zaman gelir bir yanın toprak olur gider.. Ağlarsın kahrolursun belli edemezsin çünkü artık büyüdün sen. Karanlıklar seni bekler geceye sakla gözyaşını. Anlarsın artık onlarda gidecektir zamanla.

Geceleri sessizdir sokaklar ve yalnızdır küçük çocuklar.. ağlasalar da duymaz kimseler.. duysalar da umursamazlar dimi?? Küçük bir çocuk çığlığı işte. Kim bilir ne oldu da ağlıyor, kesin bir şey yaptı annesi dövdü diye iftiraya hazırdır herkes.

Evlenirsin.. Çocuğun olur.. çocuğun evlenir.. kocan ölür.. ne trajedik ama bunlar olacak şeylerdir sende bilirsin.. Tek kalırsın, yalnızsındır artık, sarılacağın ne bir kocan, ne bir baban, nede bir çocuğun vardır.. Gerçekler bunlardır. Senin unutmaya çalıştığın gerçekler işte senleler. Avutmuyor artık seni yağmurlar damlaların fazlalığıyla, çünkü mevsim yalnızlık.. Mevsim sessizlik ve mevsimin ne zaman biteceği belli değil.. Hissediyor musun? Hatırlıyor musun? Seni sevenlerin çığlıklarını.. Seni seviyorumlarla biten cümleleri. Seni de kandırdılar değil mi? Evet şimdi yalnızsın..

Küçük bir çocuk ağlıyor ve sen biliyorsun nedenini. Yalnızlıktan ve karanlıktan korktuğunu.. Ve sorarsın kendine hani avuntu bedenler, seni çok sevdiler ya şimdi nerdeler? Yoksa yalnız mısın? Artık kabul et. Yolun sonu.. Yollar sisli, dikenli.. Ellerine dikkat et kanamasınlar.. Çünkü yüreğin kanıyor, gereksiz bu kadar kan kaybı.. Kanınla sulayacaksın toprağını. Hadi artık ölüm anı gidiyorsun, yolcusun. Sonun geldi artık son kez bak sevdiklerine ve onlarda sana baksın izin ver. Bu kadar gaddar olma. Onlara, onları ne kadar çok sevdiğini söyle ve son bir kez bak aynaya ve elveda de kendine. Koca bir ELVEDA..