Karþýma oturdun,ellerini çenene yaslayýp en güzel rüyaný uzaktan izler gibi gözlerime bakýyordun,on beþ gün kaldý diyordun son on beþ gün düðünümüze.Dakikalarca gözlerini ayýrmadan,elinden tutulup parka oyun oynamaya götürülmüþ çocuk edasýnda kayboldun yüzümün bahçelerinde.Elini uzatýp sýkýca tuttuðun bileðimden ansýzýn sarsýp 'yoksa beni dinlemiyor musun sen? ' deyince irkildim.Hafif bir tebessümle kanat çýrptým yüreðinde.Az önce sýkýca kavradýðýn bileðimden çözülen elin akmaya baþladý parmaklarýmýn üstüne.Seni izliyordum; tüm parmaklarýmý ilk defa farketmiþ gibi adýmlayýp bir tanesinin üstünde bayrak dikmeye hazýrlanan bir keþifçi gibi duruþunu ve yüzünü yüzüme yansýtýþýný seyrediyordum.Bir kaç cümle daha düþtü dudaklarýndan:'Bu parmaðýna takmaný istiyorum yüzüðü çünkü bu parmak baðlamýþtý bizi birbirimize.'Yeniden baþlýyordu o düþsel hikaye,uyumaya hazýr bir bebeðe okunan masallar gibi en baþýndan.Bir pazar akþamý Kadýköyün sarý dolmuþlarý.Benden bir durak önce binmiþtin.Nasýl da yorgundum,bir daha alýþveriþe gitmek mi tövbe diyordum.Bütün dolmuþlar dolu dolu geliyor,her gördüðüm týka basa dolmuþ beni biraz daha sinirlendiriyordu ve senin içinde olduðundolmuþ durdu hemen önümde.O da doluydu,içimden þoföre'Sanki boþ yer var,kucak kucaða mý gideceðiz,ne vurdumduymaz insanlar var' diye geçirirken dolmuþtan biri indi,utandým içimden geçenlerden.Yanýna oturdum,elimdeki poþetleri sýkýþtýrmak için çabalarken elini uzatýp yardým ettin.Teþekkür edip ufak bir tebessümle minnettarlýðýmý gösterirken kalbine aktý gözlerim.Utanmýþtým; içimden türlü türlü hayaller geçerken'Saçmalama,bu kadar hayal varken bir hayale daha yerin yok' diyen içimdeki sesin barikatýna takýlmýþtým.Oysa biliyordum ben gibi herkes içindeki sesin muhalifiydi ve insan ömrü boyunca gönlündeki iktidara sahip olmak isteyen,özgürlüðü esaret altýna alýnmýþ bir köle gibiydi.Çok az kalmýþtý inmeme ve içimdeki o ses beni yine maðlup etmeye yaklaþmýþtý.Þoföre ineceðimi söyledim ve ani bir hareketle duraða yanaþtý.O sýrada utangaç,sýkýlgan halimi farketmiþ olmalýsýn ki'Hanýmefendi siz inin ben size poþetlerinizi uzatýrým' diyen sesin darbe yaptý yüreðime.Demek ki ben utancýmdan yüzümü çevirip sana bakamazken sen beni izlemiþtin.Ýçimdeki sese nazire yapar gibi daha da keyiflendim.Dolmuþ duraða yanaþtý,kapý açýldý.Yüzümü sana dönerken gözlerine bakmaya korkan o köle içindeki sese muhalefet etmek,direnmek için'Haydi ne olacak? Sanki bir daha göreceksin,altý üstü bir hayal' diyordu.Bakamadým,bir hayallik bile boþ yer kalmamýþtý yüreðimde ama o anda anladým ki gözlerim düþtü cennetine.Poþetleri bana uzattýðýnda titreyen ellerim bana ait o poþetleri tutmakta güçlük çekiyordu ve ellerimizin arasýna sýkýþan o poþet...Ben çekiyordum,parmaðýna dolanan o poþet inatla býrakmýyordu ve þoförün'Haydi abla her durakta bu kadar beklersek' deyiþi seninse þoföre dönüp'Ýþinize gelince týngýr mýngýr kaðný gibi gidiþiniz gelmeyince insanlarý yermek,azarlamak için kabaca tabirleriniz,birde dikiz aynasýnýn yanýna müþteri velinimetimizdir diye yazýlar iliþtirmeniz.Gerçekten siz neredesiniz,siz kimsiniz,bu arabayý kullanan bir þoför mü yoksa evine ekmek götürmek için çabalayan bir baba mý? Siz kimlerdensiniz,bizim gibi ekmek derdine düþenlerden mi yoksa içindeki iktidara karþý maðlubiyeti kabul etmiþ muhaliflerden mi? 'Aralarýnda sohbet eden tüm yolcular susmuþ,þoför utancýndan kýzarmýþtý.Sense hiçbir þey olmamýþ gibi o durakta benimle inerken'Neyse kaptan hayýrlý iþler' deyip þoförü daha da utandýrmýþtýn.Þoförse utangaçlýðýnýn altýnda ezilmekten kurtulmak için son bir gayretle'Abi kusura bakma,malum sabahtan akþama direksiyon sallýyoruz,trafikte bir yandan,ara sýra böyle kaybediyoruz insanlýðýmýzý' demiþti.Gerçekten insanlýk kaybedilir miydi yoksa bu insanýn içindeki sese karþý köleliði kabul ediþinin göstergesi miydi? Arkadan yükselen korna sesleriyle dolmuþ bir anda hýzlanýp gitti.Yüzüne bakamýyordum,yasak bir cennete düþüp kaybolmaktan,içimdeki sesin'Bir hayallik boþluk yok' deyiþinin haklý çýkacaðýndan korkuyordum.Parmaðýný poþetten kurtardýktan sonra poþeti bana uzatýþýn,gözlerimi gözkapaklarýmýn altýna gizlerken'Ne diyeceðim þimdi,teþekkür etsem çok az,gülümseyip olayý yorumlasam gözlerinin cennetine esir düþeceðim korkusu...O sese daha güçlü muhalif olmalýydým.Baþýmý kaldýrdým ve savaþmaya hazýr bir þövalye edasýyla düþtüm gözlerinin cennetine.Gördüm ki içimdeki sesin korkutucu bir oyunuydu bu,kandýrýp yanýltmaya çalýþmýþtý beni.Ah nasýl düþünemedim savaþ olur muydu hiç cennette? Çok özür dilerim beyefendi,benim yüzümden burada inmek zorunda kaldýnýz dememle'Hayýr zatenburada inecektim' demen bir olmuþtu.
'Bu parmaðýna takmaný istiyorum yüzüðü çünkü bu parmak baðlamýþtý bizi birbirimize' derken haylaz bir çocuk edasýyla gülümsüyor ve ellerimin üstünü cimdikliyordun.'Yalan söyledin,orada inmeyecektin bunu biliyordum ama korkusuzca kaybolmak istedim cennetinde.Çünkü duraða çok kýsa bir mesafe kala ineceðimi söyledim,söylemesem zaten senin onu söylemeye vaktin kalmayacak o durakta inemeyecektin,öyle deðil mi? 'Haklýydý; bu sefer sýra benim o düþsel hikayemdeydi.Ellerini çenesine yaslamýþ gözlerimdeki bahçede kaybolurken bense kanat çýrpýyordum onun yüreðinde.Üniversiteden yeni mezun olmuþ hayat denilen boþluðun bir yanýna tutunabilme çabasýyla mülakata çaðýrýldýðým iþ baþvurusundan dönüyordum.Vaktim epeyce olduðundan Kadýköy'e yürüyüp iskeleden denizi ve martýlarý izleyip üstümdeki stresi hafifletmeye ve bu yürüyüþte mülakatýn deðerlendirmesini yapmaya karar vermiþtim.Bir süre dalgýn dalgýn yürüdükten sonra önüme gelen ilk trafik lambalarýnýn önünde durup yeþil ýþýðýn yanmasýný bekledim.Yeþil ýþýk yandýðýnda yola henüz adýmýmý atmýþtým ki sarý bir dolmuþ ýþýða aldýrmadan geçmiþ ve korkuyla irkilmeme sebep olmuþtu.Baþýmý kaldýrýp tekrar ýþýða bakmýþtým,yeþil yanýyordu doðru görmüþtüm fakat insanlarýn hayata kýzgýnlýklarýný hayattan çýkarmak yerine neden diðer insanlarý yok sayýp kýzgýnlýklarýný insanlara yüklemeye çalýþtýklarýna hala anlam verememiþtim.Yolun karþýsýna geçtim,tam olarak nerede olduðumu anlamak için tabelalarý incelerken dolmuþ duraðýna takýldý gözlerim.Birden içinde bulunduðum arayýþ sona ermiþ durakta gördüðüm kanat çýrpamayacak kadar yorgun duran o meleðe takýlmýþtý gözlerim.O melek sendin,birþeyler yapmalýydým,yanýna gelip bir iki kelime birþeyler söylesem her önüne gelene laf atan,kendini beðenmiþ insanlar konumuna düþecektim ama birþeyler yapmalýydým.Bir meleðin sesinin kulaklarýmdan yüreðime doðru iniþini ve o iniþte ruhumdaki derinliði daha da fazla hissetmeliydim.Elimdeki en büyük koz,Kadýköy dolmuþlarýnýn on beþ dakikada bir geldikleri ve yolun tek yönlü oluþuydu.Koþar adýmlarla beklediðin duraðýn bir üst duraðýna doðru ilerlerken bir yandan da inþallah ben duraða varmadan boþ bir dolmuþ geçmez diye dua ediyordum.Çünkü bir meleðin sesinin kulaklarýmdan yüreðime doðru iniþini ve o iniþte ruhumdaki derinliði daha da fazla hissetmek istiyordum.Duraða geleli henüz iki dakika olmuþtu ki ilk dolmuþ duraða yanaþtý fakat içerisinde sadece bir kiþilik boþ yer vardý.Binmesem bir ileriki durakta sen binecektin ve ben o yorgun meleðin sesinin içimdeki derinlikte çýnlayýþýný hissedemeyecektim.Dolmuþa bindim,iki-üç dakikalýk vaktim vardý.Eðer baþaramazsam bir camýn ardýndan sade ve sadece üç-dört saniye seni görebilecek içimdeki devrimi bir baþka bahara erteleyecektim.Yanýmda oturan orta yaþlardaki beyin parmaðýndaki yüzük yeni bir kapý açmýþtý beynime.Hemen o beyle konuþmaya baþladým ve ileriki durakta elinde poþetlerle bekleyen kiþinin niþanlým olduðunu,annesinin biraz sonra kalp ameliyatýna alýnacaðýný,acil olarak Kadýköy'deki bir hastaneye ameliyat malzemesi götürmemiz gerektiðini,kendisininse niþanlýma yerini verip veremeyeceðini sordum.Hiç tereddüt etmedi; gülümseyerek'Biliyor musun eþimi geçen sene bir kazada kaybettim ve bu trafik yüzünden kendisini son kez görmeye bile yetiþemedim,tabiki ne demek memnuniyetle' dedi.Ýçimden bir þimþek nehrin tam ortasýna düþtü ve o nehirde yüzdüm,kahrolasý azgýn sularý kan kokan o nehirde...Bir meleðin sesini yüreðimin en derinlerinde hissetmek isterken yalan söyledim ve ben o yalanla ortasýna þimþek düþen,azgýn sularý kan kokan nehrin en derinlerine hapsedildim.Dolmuþ duraða yanaþtý,kapý açýlmadan o beye tekrar teþekkür ettim ve niye o dolmuþta olduðumu unuttuðum anda yanýma oturuþunla irkildim.Tam ortasýna þimþek düþen o azgýn nehri durdurmalýydým yoksa içimdeki o sese yenilip ilk durakta inecektim.Poþetlerini býrakacak uygun bir yer aradýðýný gördüðümde hiç düþünmeden elimi uzatýp yardým etmeye yeltendim ve sen de bu yardým talebimi geri çevirmedin.Gözlerin hafif bir tebessümle gözlerime deðdi ve kanat çýrptýðýmý hissettim yüreðinde.'Teþekkür ederim deyiþinle sesin kulaklarýmdan aþaðý inerken ruhumdaki derinliðin en sonuna ulaþmýþtým.Gözlerimi ayýrmadan taa ki o ana kadar seni izledim.Duraða beþ-on metre kala ineceðini söylediðinde ne yapacaðýmý bilemedim.Son kez bakmak istedim gözlerine ve 'Siz inin ben poþetlerinizi uzatýrým hanýmefendi' dedim.Topu topu otuz-kýrk dakika önce hayata kýzgýnlýklarýný hayata deðil de insanlara yansýtýyorlar diye düþündüðüm bir dolmuþ þoförünün sana kýzmasý belki de hayatýn içime biriktirdiði tüm enkazý alýp gitmiþti.Sen bu parmaðýna tak yüzüðü diyorsun bense dolmuþ þoförlerini her gördüðümde gülümsüyorum ama o yerini rica ettiðim beyle birlikte boðulduðum,o þimþek çakan kahrolasý nehri unutamýyorum.
Daha da sýký sarýldý parmaklarýn parmaklarýma ve bir meleðin dudaklarýndan düþtü seni seviyorum cümlesi.Oyun oynarken topu masamýzýn yanýna gelen o ufak çocuk ve o ufak çocuðun baþýný okþayýþýn; yan masada oturan o cennete birlikte girmiþ ailenin en kutsal meyvesi.Gülümseyip adýný sordun,þefkatle aldýn kucaðýna.Sen onu kucaðýna aldýn gönlümün yollarýna düþtü çocukluðum.On beþ gün kaldý düðünümüze topu topu on beþ günve sen içine dolup dolup taþan o sevinçle yerinde duramýyor,bir çocuðu kucaðýna alýrken o çocuðun hayallerinde kayboluyordun.Ayaða kalktýn; ilerideki büfeden o çocuða çikolata alýp biraz daha mutlu etmek istedin.Yüzümde bir tebessümle ufak bir çocuðun elinden tutan o meleðin gidiþini izledim.Henüz büfeye ulaþmýþtýn ki birden alev kusmaya baþladý gökyüzü.Gökten bir alev düþtü ortalýk çýðlýk çýðlýk ve sana yetiþtiðimde çok geçti,kucaðýnda ölmüþtü çocukluðum.Kanatlarý kana bulanmýþ o kuþ uçamýyordu artýk yüreðinde.Hemen peþine bir alev daha düþtü gökyüzünden,kan oturmuþ gözlerine bakarken yýðýldým olduðum yere ve kayboldun cennetim dediðin gözlerimin bahçelerinde.Sen kayboldun içimden lapa lapa kar...Ne kadar zaman geçti bilmiyordum,gözlerimi açtým gökyüzünde derin bir sis ve etrafta onlarca insan.Elimi kalbine götürdüm atmýyordu artýk yüreðin.Kucaðýnda ölürken çocukluðum göç mevsimini kaçýrmýþ o kuþ donup kalmýþtý,kanat çýrpmýyordu artýk göðsünün içinde.
Oysa sadece on beþ gün kalmýþtý düðünümüze,Gizli bir el,terörist bir fikir sisten bir perde çekerken gökyüzüne son kez gördüm kucaðýnda çocukluðumu.Seni alev kusan o gökyüzüne teslim edip,o kahrolasý azgýn sularýn en derinine girdiðimde anladým:yeryüzünde kapanmaz yaralar býrakanlar olduðu sürece sevenlere bir hayallik boþluk kalmayacak sevgili...