Gözlerin
Mahrem karanlıkların gece gözlüğü
Soğuk yanlızlık gecelerinin ebedi mahkumlar hücresi
Ve bir tabutun olabildiğince soğukluğu
Yumma demiştim onları dinlemedin
Kirpiklerine verdin suçu

Kirpiklerin ;
Pas tutmuş
Alabildiğince kirli
Ve anahtarı kırılmış bir hücre kapısı
Çıkışım yoktu bilirdim
Aşkıma verdim suçu

Müebbet yatacağım hazırlıktayım
Dudaklarımı aldım yanıma
Gözlerim yuvalarında
Avuçlarımsa öksüzdü kıyamadım almaya
Yanıma almadım onlarsız öksüz kalacağını bile bile
Unutkanlığıma verdim suçu

Tıkılışım hücrelerine
Bir mahkumun tahliye sevinci şekli
Özgürlüğüne kavuşmuş bir güvercin gibi
Katıksız
Yapılanmamış
Saf
Ve çocuksu
Olabildiğince heyecan yüklü
Haklıyım da...
Mahkumiyetim gözlerine çünkü...