Aşk Dediğin...



Bu delici soğuk, keskin ve çelikten bir kılıç gibi değiyor yalnızlığıma
Eskiden, güzel günlerim vardı benim
Sevdalarım vardı çam kokulu gün ağarmalarında
Şimdi bir tarafta yalnızlığımı parçalayan kılıç yarası
Bir tarafta çam yangınlarında sevda karası
Korkuyorum
Bu sustalı karanlıklar içimi boğuyor
Yakıyor genzimi küllenen artıklar
Başımda toplanan bütün sabıkalar,
Ciğerlerimde volta atıyor sabaha karşı
Sığınacak bir delik arıyor bulamıyorum
Bir de bakıyorum içim kazınıyor sürgünlerimde
İçimde karınca yuvaları
Hem de onbinlerce, irili ufaklı
Şimdi bir tarafta yalnızlığımı parçalayan kılıç yarası
Bir tarafta çam yangınlarında sevda karası
Çok fazla geliyor bana bu arbede
Yüreğim acıklı gözlerim ağlamaklı
Yerlere bakınıyorum kaybolmuşlarımı bulmak için
Aşk dediğin,
Umutsuzca kaybolmakmış yokluk içinde



Tuncay TAŞDELEN