‘İnsanların düşüncelerinin çoğu dinler ve yasa gibi eskiden beri süregelen inanışlara dayanır.Herkesin konuştuğu gibi konuşmayı öğreniriz.Herkesin düşündüğü gibi düşünmeyi de tanıtma örgüsüyle birlikte benimseriz.İçimize yerleşen bu örgüyü artık sarsamayız.Doğruluğundan kuşku duymayız’ diyor Montaine ‘denemeler isimli şaheserinde.

Oysa, tanrının ilk insanı yaratmasından günümüze kadar yeryüzünde çeşitli görüşler öne sürülmüş,çeşitli görüşler çürütülmüştür.Her öğrendiğimiz düşünce sürecinde;bir adım daha atmışızdır sonsuzluğun ilahi zenginliğine.Ve etrafımızdaki sınırları, biraz daha güçlendirmişizdir düşüncelerimizle.Yeni şeyler düşünür,yeni diller öğreniriz.Yeni yerler gezeriz.Yeni kapılar çalarız.Yeni sular içeriz yeni çeşmelerden. “Oysa yaptığımız hiçbirşey yeni değildir.Yeniden yaparız sadece”.Her seferinde yeni bir şeyi yeniden düşünür,bir eskinin yanılgısından pişmanlık duyarız defalarca...

İnsansak ve yaşam adı verilmiş ortak kaygının çocuklarıysak;münakaşa tuzağına düşmeden,sağlıklı kararlar verebilmek adına,kendimizi ve hayatı bilmek adına düşünmeye ihtiyacımız var.İnsan olmak ve yaşamak fiilinin ne anlama geldiğini,nerede ve nasıl yaşadığımızı,hayatta olmamızın ne anlam ifade ettiğini düşünmeliyiz.Bunu kendi gerçeğimizi bulmak adına bir çaba kabul etmeliyiz,hayata bir ırmak gibi yeniden akabilmek için...Biliyorum ki;eski çağlardan günümüze kadar yaşamış tüm bilge insanlar,çok güzel cümlelerle selamladılar hayatı.Sadece bu sözleri kullanarak da inandırıcı olabilir çevremizdekiler.Kendilerini son derece iyi ifade edebilirler bizlere.İnce eleyip sık dokumak,aldanmamak için düşünmeli insan.

Gerçek olan şu ki;hayata karşı aldığımız tavır çok önemli.Tüm bunlar bizi biz yapan temel belirleyiciler.Aklı ve kalbi beraber kullanmak gerekiyor "düşünüyorum" diyebilmek için.Ve son olarak düşünmek; uzun soluklu bir hayret gerektiriyor.Bütün gücümüzle ve yüreğimizle düşündüklerimizin arkasında olma çabamızın devam etmesi dileğimle…

lal-i handan