anne tavşan ölünce
bebeleri de ölmüş sayıldı
su doyurmaz dı onları
kutu süt içmez di onlar

toprak sert kürek kısa
kıvrılarak girdi mezarına
üstünü örttüm yine toprakla
ayağımla bastırırken toprağı
olabildiğince naziktim

yavruları
havuza atacaktım hemen ölsünler diye
o kadar merhametli değildim
o kadar da değil

onları hayata bıraktım
o acımasızdır
soğuktur yüzü, taşdır kalbi
ağlamaz öyle benim gibi
arkamı dönüp gittim

sonuçta küçük de olsa
ben bir insandım
hayatın ve devamı ölümün
bizleri ayıracağını bilirdim

hayatın bana verdiği şansı da verdim
becerebiliyorsanız yaşayın! dedim
sonuçta ben bir insandım
gülerdim ertesi günü

ne yapsaydım yani
ellerimde mi ölselerdi
o kadar merhametsiz değilim
o kadar da değil