“Hüseyin Bozkurt’a”




sevdim yazadurdukça
“zilli kumpanya”nın bulaşıcı öfkesini…
öfkelenmesem uyuşacaktı
yüzlerin salapurya evreni…

denizi biriktirdiğimi söylüyormuşum
yalan şair yalan
ellerim ceplerimde geçtim
gökkuşağının altından
denize bakar gibisin dedim ya sevdiğime
karşımdaki denize telaşımdan…

bakma sen romantik tiradıma
ölü bir hayat öpücüğüyüm ben
masalken muhabbeti “bal” ile “dal”ın
sür öfkeni mavinin tuzdan yalımına…
üşüyen kirpiklere koyalım ünlemi
donsun iyilik perileri…

nerede doğduğunu sormuştum ya bir keresinde
ölesim var “Boğazlar Ülkesi”nde
mermer yalnızlığı dilsizliklerim

yaz şairim
sat anasını bu zilli kumpanyanın!



hidayet dal/can sokağı lambaları
haziran ikibinsekiz