Aşkım,aşkım,aşkım....
Herkesin ağzında aşkım kelimesi, karşısındaki kim olursa olsun ''aşkım'' pelesenk olmuş dillerde.

Maalesef günümüzde kalmadı o 70'li 80'li yılların gerçek aşkı. Bugün 12 yaşında bir çocuğun bile sevgilisi var,aşkım diye sesleniyor.

Aşk nedir,saplantı mı,bağlılık mı,ölesiye sevmek,mantığını kaybetmek mi?
Aşk;en büyük vazgeçilmez sevgi...
Her kelimenin yerinde kullanılması insanı daha saygın ve anlaşılır kılar bence... Acaba aşkım derken karşımızdakine bunu içtenlikle mi söylüyoruz, yoksa öylesine mi? Öylesine söylemesek te hayatımıza giren gerçek aşkımıza bu kelimeyi söylemek daha anlamlı olmazcı sizce de ?

Yoksa sevmeyi,sevgiliyi mi bilmiyoruz. Zamanında Aşık Veysel,''Benim sadık yarim kara topraktır'' demişti.. Çünkü toprak ona sevgi gibi emeğinin karşılığını veriyordu.Peki günümüzde en azından sadık yar toprak gibi aşklar sevgiler, sevgililer kaldı mı?Cevabı verelim -Maalesef!
Günümüz tamamen çıkar üzerine kuruldu,onun evi var,arabası var,malı mülkü var tamam o benim aşkım.Ne üzücü...Aşk, sevgi manevi duygulardır artık bu duygular maddiyata paralel oldu.


Konunun özü, sevmek,sevgi yaradanın insan gönlüne verdiği en anlamlı soyut duygulardan biridir. Günümüz Türkiye'sinde,günümüz gençliğinde,ebeveynlerin yardımıyla; gerçek aşkları yaşatalım,gerçek sadık yar, kara topraklar gibi sevgili olup, sevgiye verilen emeğe bizde sevgiyle,paylaşımla,istekle,menfaatsizce karşılık verelim.