Özgür insan, denizi daima seveceksin. -Baudelaire |
|
||||||||||
|
Ýnsan-lýk daha küçükken,emeklerken doðayla karþý karþýyaydý. Hayatta kalabilmek tek fikri, tek amacýydý. Bunun için topluyor, avlýyor, tüketiyordu.Derken durup düþündü ve üretmenin her an tüketip bitirme ve yeni yerlere yolculuk etme zahmetinden kendisini kurtaracaðýna karar verdi. Böylece ayaða kalktý kendi kendine yürüyordu. Üretiyordu ve ürettiðini tüketiyordu. Bitince tekrar üretiyordu. Aileler kuruyor, büyüyor ve birlikte üretiyorlardý. Üretmenin tek yaþam nesnesi oldu zamanlardý. Bu pek fazla sürmedi. Çünkü onun ürettiðini tüketmek isteyen baþkalarý çýktý ortaya, kavga ettiler. Güçlü olan yenilenin ürettiklerine el koydu ve onu kendisi için üretmeye zorladý. Sadece bu þekilde yaþayabilirdi. Kavga ettikçe büyüyorlar, küçülüyorlar, köleleþiyorlar, ”aða”laþýyorlardý. Herkesin “aða” olmasýda sorunu çözmüyor birkaçýnýn “aða” olmasýda sorunu çözmüyordu. Yalnýz biri “aða” olabilir güçlü olabilirdi. Bu kavga ve telaþ sürerken herkes geçmiþi unutuyordu. Kendine bir “aða” seçmek modaydý ve herþey ona, üretmek,tüketmek,savaþmak onaydý. ”Marabaydý” herkes, köle oluyorlardý bazen.Bazý dillerde de sarf. ”aða” yönetiyor,alýyor,yiyor,satýyor giyiyor kutsal oluyordu. Tüketmek arzusu buraya getirmiþti.Ve tüketmek arzusu bitmez, tükenmezdi.Varolan sorunlara yeni tüketimsel sorunlar ekliyordu. ”aða”yýda tüketiyorlardý. Sonra, ”aða” olmak arzusuyla dolup taþmaya veyeni nehirler yaratmaya baþladý insan-lýk-. ”aða”yý defettiler önce, sonra kendilerine “aða” olma fýrsatý yaratmaya baþladýlar. ”aða” olmaya çalýþýyordu herkes. Bazýlarý oluyordu da. Ancak her “aða” nýn kendisi dýþýnda herkes köleydi. Her köle “aða” için bir gösterge, bir ego tatmini bir “aða” lýk koruyucusu-yücelticisi bir pazar, ayaklý bir para, kendisi için üreten-tüketen bir makine diþlisi misyonu yükleniyordu. Herseyi tüketiyorlardý.Kölelerin ve aðalarýn deliliðiydi bu. Dünyayý,metayý,sevgiyi, zamaný, aileyi, parayý, dostluðu, aþký,...... herþeyi ama herþeyi tüketiyorlardý. Eski zaman deliliðiydi yeni ile birleþiyordu. Herþey pastaydý ve herkes parmaðýný daldýrmaya çalýþýyordu. Pasta bitiyordu ve köleler üretiyordu yine yeni pastayý. Ve yine parmaklar. Dediðim gibi eski zaman deliliðiydi bu ve bugünün ve yarýnla birleþiyordu.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Baran Kaya, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |