ÇARPIŞMA

Şehrin meydanındayım
Kalabalıklar inmiş her evden, her semtten
Her an bir şeylerin korkusunda, ürkek adımlarımda
İşportacı paniğinde ruhum yorgun akşamda

Birileri devamlı beni seyreder gibi
Kalabalıklar arasında yalnız düşünmek kadar zor
Sensiz kalmak bu betondan akşamda

Otobüsler insan taşıyor ruhsuz
Üst üste gözler anlamsız
Amaçsız yürürken soyutluğum
Kalabalıktan sadece bana sırıtan

Boğulmuş tozdan sisler arasında
Renk kuşağına boyanmış karşıma çıkan
Cennetin hangi katından
Gözlerini bana bırakan

Düşüncelerden bir anda sıyrılıp
Koparan beni dünyamdan
Soyunup geliyorum bu hayattan
Bekle n’olur
Hangi masaldan indin bu aleme bilmeden
Soyunup geliyorum bu hayattan