Eyvah gençliðim
yavaþ yavaþ sana ait hatýralar siliniyor
belki de kýsa bir süre sonra hafýzam seni tanýmayacak
zaman ne kadar acýmasýz deðil mi?
ne kocaman sevdalarý çekti içine
ne delice aþýklarý unutturdu
yokluk ile varlýk arasýnda ne gelgitler
çokmu düþünüyoruz, ya da çokmu kalabalýðýz dünyada
hani insan hayal kurar ya bazen
olmayacak ama olmasýný çok istediði þeyler
benim hiç imkansýz hayalim olmadý
çünkü babam olabilecek þeylerin hayalini kur derdi.
oysa hayal, ulaþýlamayan deðilmiydi.
çizdiðim ufuk çizgimin önüne öyle engeller koyuldu ki
ayaðýmýn her takýlýþýnda düþmeden kalkamadým
ve bütün düþüþlerim sessiz çýðlýklarým oldu
ne kadar uðraþsamda artýk hedef sapmýþtý birkere
akýp giden nehrin içinde küçük bir dal parçasýyým þimdi
hoyrat rüzgarlarýn savurduðu
kýyýya vurmak için çaba gösteren
ama her defasýnda derin darbeler alan bir dal
güçlüydüm, bir o kadarda cesur
yüreðimde saklý kalan umut kýrýntýlarý
bulunduðum kaostan beni kurtarmayý baþaracak
yeniden sakin okyanuslara yelken açacaktým
ve yeniden imkansýz hayallerim, soluksuz nefeslerim olacaktý
masallardaki gibi önce saçmalayacak
sonra yine romanýn baþ kahramaný olacaktým
anlayýpta yorumlayamadýðým felsefem
çürütemediðim tezlerim olacaktý.
ama gelecek sonunda bütün geçmiþi aldý götürdü
öyle üzülüyorumki artýk
bütün bu koþuþturma, telaþ içinde
kaybolmuþ gençlik ve emanet bakýþlar korkutuyor beni
bu gidiþ nereye anlamýyorum.
hangi zamanýn yolcularýyýz
hangi milatta kalmýþ ayak izlerimiz
bize herþeyi unutturan ölümden öte ne
ah be yalan dünya, hýrpalanmýþ ruhlar
sizce deðiþir mi? bu insanlýk..