Bizim Bað Harap Oldu

Bir baðýmýz vardý bizim, ötegeçe’de,
Üzümleri tatlý, topraðý verimli...

Hele bahar gelmeye görsün bir...
Gözünü açar, budardýk çubuklarýný...
Bellemesi bir baþkaydý zaten...

Budanan çubuklarý odun yapardý annem..
Üzüme dolunca çubuklar;
Bir baþka olurdu bakýþlar
Dallara söykerdi salkýmlar...

Üzümleri yemesin diye tilkiler,
Güz gelince bað beklerdi küçükler.
Eski elbise takýlýrdý dallara,
Bir de ateþ yakýlýrdý akþam dönüþünde..

Aylarca beklenen bað bozumu baþlardý
Bir hareketlilik yaþanýrdý bað yolunda...
Kuþ cývýltýlarý terkederdi yerini bizlere...
Tenekelerle, sepetlerle toplanýrdý;
Salkým salkým üzümler...

Kaðnýlarla getirirdik üzümleri köye,
Havtlarda ezilirdi üzümler
Pekmez topraðý getirirdik ocaktan,
Sabaha kadar pekmez kaynardý...
Teþtlerde, kulplu kazanlarda...
Tandýrda sabahlardý, nineler, anneler! ...

Yýllar sonra köye gitmiþtim ziyarete..
“Haydi... Bizim baða gidelim “
Dedim anneme;
Bir baþka baktý annem gözlerime...
Ýfade etmekte zorlanýyordu sanki,
Gözlerinde yaþ belirdi, hüzünlü hüzünlü:
“Bizim bað...Bizim bað harap oldu ey oðul” dedi...

Þöyle bir daldým maziye....
Tâ yýllar öncesine döndüm...
Oysa ki, bir baþkaydý o yýllar...
Heyhat! ...
Üretmek... üretken olmak ne güzeldi sahiden...
Kýrmadý beni annem, yine gittik bizim baða.
Birkaç kara kütük...
Bir o kadar da çubuk gözüküyordu...
Bir tek “Armut Aðacý“ kalmýþtý;
Harap olan baða inat.
“Bað harap olduysa, BEN varým” diyordu sanki...
Dallar meyveye dolmuþtu, baþlar yere eðikti..
Ürün vermenin zevkini çýkarýyordu...
Bizim baðýn bekçisiydi O...


Bizim bað harap olmuþtu;
Kuþlar da yoktu, tilkiler de,
Derin bir sessizlik almýþtý bizim baðý.

“Ey oðul,
Þimdiki nesil hazýrcý, zahmete katlanan nerdeee? ...
Yok artýk; ekþiye, pekmeze hasretiz,
Ne idiðü belirsiz pekmeze mahkumuz “.
Diyordu annem.
Ýki gözlerimiz de iki çeþme olmuþtu..
Ama, bu göz yaþlarý çare üretmezdi;
Harap olmuþtu bizim bað.

Bizim bað harap olmuþtu.
Bir bizim bað mý? Hayýr... hayýr! ...
Bütün baðlar böyleydi bizim köyde....
Elveda bizim baðlar...Elveda baðcýlýk! ...
Elveda.... Elveda sizlere! ...
Ellerimizde kaynattýðýmýz;
Pekmezler, ekþiler...
Büyük sözü dinlememiþti,
Piþmandý; genç nesiller...
Kuþlar ötüþmüyor, tilkiler koþuþmuyordu artýk,
Bizim “Baðýn Dere” yalnýzlýða itilmiþti
Belliydi zaten...
“Bakýlmazsa dað olur” demiþti;
Rahmetli dedem... Öyle oldu gerçekten! ...
Bizim bað harap oldu velhasýl.....
.
10.04.2002